Kaddafi ve Porno

Sunuş: Genç yazar Alp Camız çarpıcı bir makale ile aramıza katılıyor. Ortadoğu’da yaşanmakta olan gerginlikleri tahlil ettiği satırları okurken ister istemez Türkiye’yi de düşünüyor insan. Meselâ eski genel kurmay başkanı İlker Başbuğ’un savaş gemisinden savurduğu tehditlerin “pornografik” boyutunu… Irkı, yaşam tarzı ya da cinsiyeti yüzünden şeyleştirilen Türkiye halkını… Jakoben gözüyle “bidon kafalı” olduğu için kömür ve makarnadan başka bir derdi olmayan(!), demokrasiyi hak etmeyen(!) sıradan insanları… Tefekküre bir davet bu yazı. İlginize sunarken İzzettin’e hoş geldin diyoruz. (MY)

Kaddafi ve Porno (Alp Camız)

Mahremin kamusallaşması yolunda mihenk taşı olan pornografi özü itibariyle jakobenizmle fazlasıyla içli dışlıdır. Eski gelenekleri yok ederek köksüz medeniyet oluşturma gibi beyhude bir çaba içine giren jakoben elit Kıta Avrupasının mahremini kamusallaştırarak eski geleneklere belki de en büyük darbeyi vurmuştur. Modernizm ile beraber kadınların gerçek statülerine kavuşturulduğunu iddia eden jakobenlerden ilham almış pozitivist modernistler kendi elleriyle yarattıkları canavarın tahribatını gördükçe belki de bu düşüncelerinden vazgeçmişlerdir.

Erkek egemen toplumdan kurtuluş sürecinde kadının metalaşması umulandan hızlı gerçekleşti ve toplum erkek egemenliğinden erkek diktatoryasına sürüklendi. Pornografinin sürekli erkek egemenliğini dayatan kurgusu toplumsal bilinçaltını eskisinden daha da hastalıklı hale getirdi. Görsel sanatların bir çoğunda olduğu gibi gerçekten ilham alsa da pornografiyi diğer görsel öğelerden ayıran şey gerçeği fazlasıyla etkileme gücü olmasıdır. Kadını köle ve her an cinsel ilişkiye hazır gören, kamusal her alanın aynı zamanda seks için biçilmiş kaftan olduğunu her daim pompalayan pornografi kamusal her şeye sirayet ettiği gibi siyasete de fazlasıyla sirayet etmiştir. Pornografik bir filmde senkronize halde büyülenmiş gibi kameraya bakmadan işlerini yapan oyuncuların bakışlarındaki donukluk ve konsantrasyon ile kudurmuş gibi bir büyücü edasında nefret pompalayan Kaddafi’nin bakışları arasında fark yok denecek kadar azdır. O, her şeyin sahibidir, halk orgazma ulaşmak için Kaddafi’ye muhtaçtır. Diğer yandan Kaddafi pornografiden fırlamış bir figür gibi sürekli emirler yağdırmakta; nasıl hiçbir porno oyuncusu orgazm olmadan film bitmiyorsa kendi de orgazm olmadan ülkenin huzura kavuşacağına inanmamaktadır. Kitleleri pornografik manada ‘’kadın” olarak algılayan Kaddafi, karşı tarafın zevk alıp almadığına veyahut içinde bulunduğu durumdan memnun olup olmadığına bakmaksızın kendi zevki açısından her şeyi biçimlendirmeye çalışmaktadır.

Pornografinin en önemli zararının mahremin kamusallaşması olduğunu belirtmiştim. Ensest, tecavüz, sübyancılık gibi vicdanı çürümemiş her insanın midesini bulandıracak kavramlar pornografi endüstrisinin başat öğeleridir. Her insana ne tür olursa olsun ve nerede olursa olsun sekse yönelmesini dikte eden bu endüstri bu yolla devamını sağlayacak yeni malzemeler bulma ve yeni pazarlar yaratma peşindedir. Libya’da son günlerde yaşanan olaylar da bu misal ile neredeyse bire bir aynıdır. Kaddafi kendine karşı başlayan halk hareketini bastırmak için şiddeti kamusallaştırmış; kadın, çocuk, yaşlı ayırt etmeden katliama girişmiştir. Bu halka yöneltilmiş siyasi bir tecavüzden farklı bir şey değildir, artık egemen erkek ‘’kadın” kitleye karşı ereksiyon halinde saldırmaktadır. Kaddafi bu yolla kendi pornografisini üretmektedir. Kitlelere karşı katliama girişerek kitleleri silaha mecbur bırakmak suretiyle hem rejiminin devamını sağlamakta hem kendine meşru gerekçeler üretmekte hem de gücünü ispata girişmektedir. Hattı zatında psikosomatik semptomları fazla birisi olan Kaddafi çürümüş karakterinin beslediği hastalıklı halet-i ruhiyesiyle cinsel gücünü halk üstünde deneyerek hem onlara ‘’egemen benim” mesajı vermekte hem de pornografinin bir asrı geçkin süredir dikte ettiği ‘’egemen erkek ne zaman isterse seks o zaman biter” anlayışıyla halkına köpükler saçan ağzıyla ‘’Gösterileri bitirin; çünkü ben istiyorum” demektedir. Çünkü; Kaddafi siyasete giydirilen pornografi gömleğinin başat aktörüdür ve varlığını da bu siyasi pornografiye borçludur.

Hitler Kavgam’da partililere ve yandaşlarına kitlelerin aslında kadın olduğunu, siyasi faaliyetlerin bu anlayışla sürdürülmesi gerektiğini belirtirken dönem düşünürlerinden birisi bu mesajı desteklercesine ‘’Seçkinler için erotizm, kitleler için pornografi” demekteydi. Hitler faşist diktatörlüğe giden yolda ilk önce kadınların ideolojiye inanması gerektiğini, bu olduktan sonra toplumun teslim olacağını belirtir. Hitabetini de buna göre dizayn etmiş ve başarıya ulaşmıştır. Hitler; konuşmalarına önce sert ve azgın bir giriş yaparak kadın olarak gördüğü kitleye ilişkiye girmek istiyorum mesajını vermekte; kitle bu mesajı alınca önce usulca konuşmasına devam etmekte ki bu an kısa sürmektedir (bu an aynı zamanda pornografide ön sevişme olarak ortaya çıkar ve kısadır), daha sonra büyülenmiş bir halde hızla konuşmasına devam etmekte nihayetinde ideolojik orgazmını yaşayarak konuşmasını noktalamaktadır. Hitler konuşmalarının bitiminde karşısındaki kitlenin gerekli zevki alıp almadığına dikkat etmezdi; çünkü o bir oyuncu olarak nasıl pornografinin gereğini yerine getirdiyse kitlelerden de aynı oyunculuğu sergilemelerini beklerdi. Modern dünyanın en kıdemli diktatörlerinden Kaddafi için de durum farksızdır. Yeşil Kitabından pasajlar okurken adeta kadını sekse ikna etmek isteyen bir oyuncu gibidir, zihinleri çelmeden istediği ilişkinin gerçekleşmeyeceğini bilecek kadar da ustadır. Daha sonra kitlelerle öpüşür gibi onlara naif sözler ve iltifatlar sıralamakta (Libya’nın evlatları, devrimin gerçek sahipleri v. b), daha sonra kitlelerin ilişkinin ana safhasına hazır olduğunu hissettiği an eski halinden eser kalmamaktadır. Bu noktada Kaddafi zevke yani iktidarını daim kılmaya ulaşmaya çalışan bir oyuncudur, sertleşmekte, ilişkiyi kendi istediği noktada tutmak istemekte, egemenliğini hissettirip karşı tarafa bensiz bir hiçsiniz mesajı vermek kaygısındadır (haplanmış fareler, sahte kahramanlar, terörist itler v. b). Ve o muhteşem an gelir çatar. Orgazm olmayı bekleyen Kaddafi nihayet amacına ulaşır ve bir anda o hırçınlığı yerini sonsuz zevke ulaşmanın keyfini çıkaran bir sakinliğe bırakır. Başkent hariç her yer ele geçmesine rağmen ülkenin her yerine egemen olduğunu iddia eden Kaddafi’ye bu özgüveni veren işte bu sakinliktir.

Rönesans ve ‘’rönesans ideolojisi” olarak nitelendirebileceğimiz ideoloji nasıl ki heykel sanatının dönüm noktası olduysa ve heykel sanatı ideolojik olarak nasıl ki Rönesans ideolojisine bağlıysa pornografide kendine ideolojik kılıf olarak Makyavelizmi seçmiştir. İdeolojisi, mantıksal kurgusu olmayan hiçbir şeyin ayakta kalamayacağını bilen pornografi kendini makyavelist bir kurguyla kurgulamıştır. ”Seks için her yol mübahtır” şekliyle özetlenebilecek bir anlayıştır bu. Cinsel münasebetin kiminle tesis edildiği önemli değildir bu anne, baba, kardeş, 70 yaşında bir ihtiyar veya 7 yaşında bir kız çocuğu olabilir; münasebetin nerede sağlanacağı da önemsizdir otobüsler, parklar, ibadet mekanları, hastaneler; mühim olan cinsel münasebetin sağlanmasıdır. Pornografi böyle düşünür zira pornografik mantığa göre insanın temel ihtiyacı cinselliktir; çıplak bir kadının baştan çıkaramayacağı bir erkek veya çıplak bir erkeğin baştan çıkaramayacağı kadın yoktur. Pornografiye göre insanı bir şeye bağlamanın tek yolu cinselliktir; her insanı satın alabilecek bir kadın/erkek vardır. Aynı mantık silsilesi ve makyavelist duruş Kaddafi’de de fazlasıyla mevcuttur. Her vatandaşa 400 dolar, kamu çalışanlarına yüzde 150 zam gibi hamleler Kaddafi pornografisinin kurgusunu da ele vermektedir. Kaddafi’ye göre herkes satın alınabilir, herkesin benliğini satmak için belirlediği bir fiyat vardır. Nasıl ki pornografi insanın temel ihtiyacı olarak cinselliği görüyorsa Kaddafi de parayı görmektedir. Bir insanın ailesiyle huzur içinde vakit geçirmesi, eşiyle el ele parkta gezintiye çıkması, çocuklarıyla pikniğe gitmesi pornografi açısından  nasıl abesle iştigal ise bir halkın hürriyet istemesi, yönetime katılarak kendi haklarını güvenceye almayı düşünmesi, demokratik bir ülke hayal etmesi de Kaddafi’ye göre abesle iştigaldir. Pornografi eşiyle yetinmeyip sürekli herkesle cinsellik peşinde koşan, çocuklarını dahi cinsel meta olarak gören bir insan prototipi peşindedir, Kaddafi de petrol mavisiyle gözü boyanmış, Yeşil Kitabın büyüsüne kapılmış; hürriyet, demokrasi, söz hakkı gibi şeyleri zihninin köşesinden dahi geçirmeyen bir insan prototipi peşindedir.

S. Seyfi Öğün politikayı tanımlarken ‘’değer bölüşümü” kavramından bahseder. Politikanın asıl amacının değer üretmek değil üretilen değerlerin paylaşımını sağlamak olduğunu belirten Öğün, bu noktada politikanın kuru ve renksiz gibi gözüktüğünü; ancak bu gözükmenin yanıltıcı olduğunu söyler. Modern süreçleri dikkatle inceleyince bu değerlendirmenin doğruluğuna kanaat getirebiliriz. Politikanın değer bölüştürücü yapısı onu daha gizemli ve ilgi çekici hale getirmektedir. Bu noktada değer üretimi olmayan bir toplumda politikanın da varoluş alanı bulamayacağı açıktır. İkinci ve en önemli sorun ise üretilen değerin nasıl bölüştürüleceğidir. Liyakat kavramının ortaya çıktığı süreç de tam olarak budur. Politik küre değer bölüştürürken ilk olarak liyakati değerlendirmelidir; bu yolla değer bölüşümünün adil olması sağlanır. Teoride durum böyle olsa da pratikte daha farklıdır. Politik gücü elinde bulunduranlar değer bölüşümünü menfaat esasına göre şekillendirmekte ya liyakati hiçe saymakta ya da değer üretmeyerek politikanın varolmasını engellemektedirler. Siyasal alanda tezahür eden bu olgu pornografide fazlasıyla mevcuttur. Pornografi değerler üretimi yerine sadece sekse dayalı tek bir değer üretmekte ve bunun bölüşümünü liyakate göre değil kendi kurgulamasına göre yapmaktadır. Bir profesör okuma yazma bilmeyen bir hastasıyla rahatlıkla cinsel münasebet kurmakta; öğretmen-öğrenci, patron-sekreter ikilemeleri rahatlıkla kullanılmaktadır. Üretilen ‘’cinsel” değer liyakat veya adillik ölçüsünde değil o değere duyulan açlık noktasında paylaştırılmaktadır. Pornografik alem liyakat, unvan ve değer açısından nötr bir durumda bulunan basit komüniteryen bir yapıdadır. Kaddafi pornografisinde de durum farklı değildir. Kaddafi’nin sisteminde liyakat önemsizdir. Kaddafi sistemi değer üretmeyen bir hale getirerek politikayı işlevsizleştirmiş; tek değer olarak petrolü öne sürmüş ve bu yolla iktidarını muhkem kılmaya çalışmıştır. Sistemde yükselmek için liyakat gerekmemektedir; nasıl ki bir porno oyuncusu cinselliğe karşı açlığı nispetinde hızlı yükseliyorsa Kaddafi sisteminde bir şahıs sadakate ve bağlılığa açlığı nispetinde yükselmektedir. Bu Kaddafi sisteminin pornografik yapısını ele veren en basit ayrıntılardan birisidir.

Nietzche, Avrupa medeniyetini derinden sarsan fikirlerini seslendirirken nihilizmin Batı düşüncesi ve kültürünün nihai sonucu ve kaderi olduğunu söylemekteydi. Derda Küçükalp ise nihilizmi şöyle tanımlamaktadır. ”Nihilizm genel olarak mevcut değerlerin değerini kaybettiği, niçin sorusunun cevapsız kaldığı bir tarihsel durumu işaret eder. ”. Modern Batı dünyasının yazgısı olan nihilizm ile mücadelesi postmodernizmi doğururken Batı bu nihilist yapıyı tıpkı ideolojileri ihraç ettiği gibi ihraç etmiştir. Şüphesiz nihilizm bir sorun olduğu kadar bir fırsattır da. Günümüzde İslam coğrafyasının en önemli sorunu ve fırsatı işte bu Batıdan tevellüt nihilizmdir. Nasır’dan Mübarek’e, Saddam’dan Kaddafi’ye uzanan bu yelpazede adı geçen diktatörler nihilizmi kitleleri kontrol altında tutmak için bir araç olarak kullanmaktan çekinmemişlerdir. Niçin sorusunun cevapsız kaldığı bir tarihsel durumun şüphesiz ki halkı uyuşturulmuş, gündelik hayata hapsedilmiş bir hale getireceği aşikardır. Libya’da yaşanan son olaylar nihilizmin -İslam coğrafyasında- aşılması için aynı zamanda büyük bir umuttur. Nihilizmin Batı düşüncesinin yazgısı olduğunu belirtmiştim; ancak nihilizmin Batı düşüncesinin aksine yazgı olarak değil ulaşılması gereken amaç olarak kullanıldığı bir durum pornografide mevcuttur. Pornografi değerlerin değersizleştiği, amaçların amaçsızlaştırıldığı bir durum oluşturma peşindedir. Çoğu insanın değer olarak kabul ettiği aile kavramı pornografide aşılması gereken bir durumdur veya diğer bir dille ifade edecek olursak istenmeyen olaydır ve amaçlanana (seks) varmak için değersizleştirilmesi elzem bir değerdir. Pornografinin ulaşmak istediği toplum amaçlarını sadece cinsel münasebete sabitlemiş, nihilizmi aşılması gereken değil içinde olunmaktan memnun olunan bir durum olarak düşünen; Hegel’in deyimiyle ifade edersek geist(ruh) i cinsellikte eritmiş bir toplumdur. Kaddafi de bu noktada iktidarını muhkem ve baki kılmak için pornografik nihilizmi sonuna kadar kullanmaktan çekinmemiştir. Niçin sorusunu kendisini tarihsel durumun ta kendisi olarak göstererek savuşturan Kaddafi bu noktada artık yetersiz kaldığını fark ederek pornografik nihilizmin ikinci evresini uygulamaya başlamıştır. Artık değerler değersizleştirilecektir. Bir değer olarak insanın yok sayılması; amaçsızlaştırılacak toplumun içinde bulunduğu durumu katlanılabilir kabul etmesi ve en nihayetinde nihilizm karşısında teslim bayrağının çekilmesi süreci.

Pornografik nihilizmin değerleri değersizleştirmesi karşımıza çok trajik bir biçimde çıkar. Bir adam eşi veya sevgilisini başka bir adama teslim eder ve onların cinsel münasebetini izleyerek bundan ne kadar zevk aldığını göstermek istercesine garip sesler çıkarır. Bu durum özü itibariyle son derece politiktir. Orta Çağdan çıkan Avrupa tüm azgınlığıyla geçmişle hiçbir ilintisi bulunmayan bir kültür oluşturma sürecine girmektedir, bu noktada şüphesiz en çok cephe alınan ve öğretilerinin tamamen çöpe atıldığı tek kurum kilise kurumudur. Bir Orta çağ daha yaşama korkusu (Türkiye’nin bölünme korkusuyla aynıdır) Avrupayı kilisenin iyi olan şeylerine de cephe almaya sevketmiştir. Kilisenin tek eşlilik, katı ahlaki yapısı olan ve mahrem olması gereken aile; zinanın kabul edilemez olması gibi emir ve öğretileri Batı tarafından yok edilemese de içi boşaltılarak etkisiz hale getirilmiştir. Modern Batı aile kurumunu kağıt üstünde gören, cinsel özgürlük bilincinde olan bir prototip peşindedir ki muhafazakarlığın fikir babalarından Edmund Burke’ün muhafazakarlığın ilk amaçlarından birisi olarak ailenin korunmasını amaçlamasını sağlayan şey modern batının içinde bulunduğu ahlaki çürümüşlüktür. Bu pornografik politik durumun şüphesiz en önemli yansımalarından birisi de Kaddafi’de tezahür etmiştir. Aynen eşini başka bir adamın kollarına bırakıp bunu seyretmekten zevk alan bir pornografi figürü gibi kendi halkını paralı askerlerin ellerine bırakmakta; paralı askerlerin halkı katletmesini büyük bir zevkle takip ederek politik orgazma bu yolla ulaşmaya çalışmaktadır. Kaddafi’nin mantığında paralı askerler politik pornografinin başat öğeleridir; çünkü kitleler cinsel ihtiyaçları tatmin edilmesi gereken varlıklar, Kaddafi ise onların sahipleridir ve bu durumda cinsel münasebet sahip nasıl istiyorsa o şekilde tesis edilecektir. Bu noktada Kaddafi ayrıca halktan bu durumu kabullenmesini beklemektedir; bu noktada ‘’sahip sendromu” ortaya çıkmakta ve tam anlamıyla kendini Kaddafi’de göstermektedir.

Otoriter her yapı içinde muhakkak politik pornografi içerir; çünkü pornografi bizatihi otoriterdir, hegemonyaya dayanır. Yönetim biçimi, rejimin uygulanış şekli, kriz yönetimlerinde takınılan tavır o diktatörün politik pornografide hangi nüanslara tekabül ettiğini göstermesi açısından son derece manidardır. Hüsnü Mübarek, tahtını sallayan halk hareketleri karşısında aynen fantezi dünyası geniş bir pornografik bir figür gibi yeni hamleler yapmış, tabir-i caizse kitlelerle ilişkisinde yeni fanteziler denemiştir ki bu Mübarek ve onun diktasının politik pornografide ‘’soft” kavramına tekabül ettiğini göstermektedir. Kaddafi için durum tamamen farklıdır. Kaddafi dominant tavrını halk hareketlerinin başından itibaren korumuş, Mübarek’in aksine hamleler yapmak yerine sertlik politikalarıyla kitleleri caydırmaya uğraşmıştır ki bu da Kaddafi ve onun diktasının politik pornografide ‘’hardcore” kavramına tekabül ettiğinin kanıtıdır. Nihayetinde ‘’Bakan gözler için ibret alınacak” olayların yaşandığı İslam coğrafyasında çıkışın yolu Kaddafi veya diğer diktatörlerin gidişinden değil pornografik nihilizm ve politik pornografiden kurtulmaktan geçmektedir. Kaddafi ve onun temsil ettiği politik pornografi çökmeden liderin değişmesi sadece şekli devrim olur ki bu da İslam coğrafyasını eskisinden daha kötü bir noktaya sürükler. Krizden çıkışta İslam coğrafyası için politik pornografiyi aşmanın tek yolu vardır:İmam Gazali’de din-devlet ilişkisinin nasıl tasvir edildiğinin anlaşılması ve tatbiki gerekmektedir. Kabile yaşantısından milletleşme süreçlerini, devlet olgusunu çıkaran İbn-i Haldun; kriz yönetimini tüm detaylarla incelerken ayrıca devlet idaresinde usul ve esasların nasıl olması gerektiğini belirten Nizamülmülk örnekleri ortada iken içinde bulunulan durumu özetleyecek tek bir deyim vardır:”Varlık içinde yokluk çekmek”.