Hani şu tek dişi kalmış canavar: Ulusal Abicilik

Bizim kuşağın devlet anlayışı mitolojik roma tanrılarından Janus‘u hatırlatır. Bir yüzü devletin topluma borçlu uzviyetiydi; yani devletin ebediliği toplumun, milletin ebediliği demekti. Diğer yüzü ise malumunuz ters istikametiydi. II. Meşrutiyetin cicim aylarında taşralardan seçilerek inkılapçı sıfatıyla gelen İttihatçılar padişahın şereflendirdiği ilk yemekte elini eteğini öpüp daha sonra da Fransa’daki gibi “inkilab-ı kebir’in” temsili resimlerinde olan bakire bir kıza benzetilen bir devletin, cumhuriyetin temsilcileri olmaya kendilerini adamışlardı. Bu da Jakobenlikten başka neydi?
Devlet iyiydi ama kötü olan kumpaslar tarafından yönetiliyor olmasıydı. Kısaca biz iyiydik sadece bu gladyatörlerin savaşıydı. Shmitt’in önerdiği üzere hükümranlık için savaşın gerekliliğine inanılır ve dahası bu savaşın sonu olmayan, ebedi bir savaşın olması istenir. Düşman yoksa savaşta, hükümranlıkta yoktur. Ez cümle:
“Halk içinde muteber bir ne sen yok devlet gibi
Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi.”
Cümlesinin aykırı düşünenlerdendiler. Emperyal güçlerin elinde kukla olan bu sözde vatansever güçlerin ne Türkiye’ye nede diğer ülkelere hiçbir faydası yoktu. Kuvay-ı Milliye, yurtseverlik kisvesi altında klişeleşmiş(kalıplaşmış) mantalitelerini kullanan Zaloğlu Rüstem Pehlivanlar oldukça geleceğin Bush çocuklarını doğurmaya aday olarak vazifelendirileceklerdir. En azından şu gerçeği artık kabul edelim. Bu ilkede siyaset iki ana damar üzerinden yürüyor. Topluma karşı devleti korumak; devlete karşı toplumu korumak. Ama üçüncü yolu inşa ettiğini sanan biz avam’lar(Strauss’a göre halk üç tabakadır: hükema, ümera, avam(halk)): “Her ikisi de aziz kavramlar niçin bunları ayrı algılıyoruz ki her ikisinde de ahenk mümkündür ve olmalıdır” diyoruz. İlk kavramda düşünenler donanımlarını(hardware) mayınlardan, kanas, glock marka tabancalardan kendilerini hazırlarlarken(örn; Atabeyler, Ümraniye gece konu baskını ), ikinci kavramda hem fikir olanlar ise cumhuriyetçilik, laiklik elden gidiyor feveranı içine düşmüş zümredir.

Tarihimizin en büyük ihaneti, III. Selim’in devleti ayağa kaldırmak için giriştiği hamlelere kendi çıkarları için direnen ve uzunca bir süre devlet dizginlerini ele geçiren çetelerin ihaneti idi. Şayet o çok değerli tarih kesitini, kurumlarımızı yenileyerek geçirse idik, belki 19. yüzyılın trajik çöküşü yerine, Rus İmparatorluğu gibi kontrollü bir güç sahibi olacaktık. En büyük ihanetlerden biri olan Balkan rezaleti, kendisini devletle bir tutan komitacıların yani çetelerin marifeti değil miydi? Ha bugünün çeteleri, ha dünün komitacıları… Eline silahı alıp “Ya devlet başa, ya kuzgun leşe” diye devleti ele geçirmeye kalkanların dünyası, bütün tarih boyunca değişmeden bugüne kadar gelmiyor mu? Dünün Halaskâr Zabitan’ı ile bugünün Ümraniye Çetesi arasında ne fark var? Önceki bize koca Balkanları kaybettirdi. Bugünkü ne kaybettirecek? Şayet önlem alınmaz ise Türk toplumunu düşman kamplara ayıracak ve çatıştıracak bölünmeyi bu çetelerin beslendiği ve bu çetelerin beslediği iklim başaracak.

Karşımızda çıkar sağlamayı amaçlayan basit bir “organize suç örgütü” değil, “devlet üzerinden güç ve çıkar sağlamaya çalışan yasadışı örgütler” var. Silahlar, bombalar, ilişkiler hep yasadışı; ama bu yasadışılık bir ideoloji ile hayat buluyor. Bu sözde ideoloji saplantı delileri Ulusalcı cephenin tanınmış isimleri gözaltında tutulurken, yayın yasağı olmasına karşın gazeteler, kimi unsurları birbiriyle çelişse de çeşitli iddialar ortaya attı. İddialara göre, Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk’u öldürmek için çete için Glock bir tabanca ve 2 milyon YTL aranıyordu. Çete ünlü isimlere suikastlar yaparak Türkiye’yi darbe ortamına sürüklemek istiyordu. Darbenin planlanan tarihiyse 2009’du. Ankara’da Sıhhıye Otoparkı’nda bulunan 700 kiloluk patlayıcı dolu minibüs çeteye aitti. Çete panik yaratmak için üç bombalı minibüsün İstanbul’da dolaştığı iddialarını yaymıştı. Henüz doğrulanmış bu iddialar, çetenin ne kadar derin olduğunu gösteriyor. Ergenekon soruşturmasında basına yansıyan iddialara göre örgüt Kürt kökenli işadamları, siyasiler, üst düzey bürokratlar ve ünlü isimlere suikast düzenleyecek, bombalı eylemler yapacaktı. Oluşacak keşmekeş ortamı darbeye zemin hazırlayacaktı Zaten Nokta dergisinin patlattığı darbe haberinden sonra kimse kimseye güvenemez olmuştu. Herkeste bir metafor hastalığı tutmuş gidiyordu. Sarıkız ve ayışığı darbe girişimi her şeyi ortaya koymuştu. İstanbul’da haftalarca önce gerçekleşen polisi alarma geçiren üç bomba yüklü araç ihbarı ile Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın güzergâhında bombalı araç bulunduğu iddiaları da örgüt işiydi. Muzaffer Tekin, patlayıcılarla ilgili olarak sayfalar dolusu bilgi verdi ve diğer zanlılarla olan ilişkilerini tek tek anlattı. Sonrada Sabah gazetesinde “Gözdağı vermek için Sıhhiye’de çok katlı otoparka ‘patlayıcı madde yüklü’ araç bırakıldı, endişeyi körükleyen ‘Üç bomba yüklü minibüs dolaşıyor’ dedikodusu yayıldı, Diyarbakır’da kendi adamları Vatansever Kuvvetler Güçbirliği Hareketi Başkanı’na silahlı saldırı düzenleyip PKK saldırdı dediler. Gözaltına alınan bir kişinin otomobilindeki belgelerde şifreler yer aldı. Örgüt hedefteki kişileri, ‘tavşan’, tetikçileri ise ‘çiftçi’ olarak şifrelemiş. Bu kişinin üzerinde yedi kroki çıktı” denildi. Gazetelerdeki bir diğer iddiaya göre Fethullah Gülen’e yakın emekli bir albay hedefteydi. Pendik’te 10 Ocak 2007 günü ruhsatsız tabanca ve 81 mermi ile yakalanarak gözaltına alınan Kuvay-i Milliye Derneği Başkan Yardımcısı Murat Çağlar’ın, Gülen cemaati ile ilişkisi olduğunu düşündükleri emekli bir albayı öldürmek istediği iddia edildi.

Polisin ‘Ergenekon terör örgütü’ olarak kayıt altına aldığı oluşumdaki isimler Susurluk’tan Danıştay saldırısına, Hrant Dink’in öldürülmesinden 301’den yargılanan kimi yazarların tehdit edilmesine kadar birçok olayda boy gösterdi

‘Vatansever’, ‘ulusal’, ‘milli’ gibi adlarla örgütlenen irili ufaklı birçok yapının bileşimi olan Ergenekon’un son operasyonla büyük yara aldığı düşünülüyor. Ancak ortaya çıkan ilişkiler yumağına karşın eksiklik olduğuna inananlar da var. Muzaffer Tekin, Veli Küçük ,Oktay Yıldırım ,Ümit Oğuztan, Bekir Öztürk ,Taner Ünal, Kemal Kerinçsiz, Sevgi Erenerol ,Fikri Karadağ, Alparslan Arslan. Fikret Emek gibi ilk 11 de yeralan takımı görünce bunların yedeğinin olduğuna kanım giderek artmaya başladı. Zira bunlar madalyonun ön yüzü;arkasında kimbilir ne bürokratlar ne elitler ne generaller ne de dış mihraklı politler vardır demekten de kendimi alamıyorum.

Ergenekon Gladio’nun Türkiye’deki yapılanması olarak kabul ediliyor. Ergenekon’un faaliyet alanları yurtdışı ve yurtiçi olmak üzere ikiye ayrılıyor. Ergenekon’daki kişilerin, Türkiye’deki mevcut rejimin gerçek hámisi olduğuna yürekten inandığı belirtiliyor. ‘İç düşmanları’ pasifize etmek hatta ortadan kaldırmak için yapmayacağı ve yapamayacağı hiçbir faaliyet olmadığı kaydediliyor. Ergenekon ile ilgili ilk ciddi araştırmayı ise Can Dündar ile Celal Kazdağlı, aynı adı taşıyan kitaplarında ortaya koydu. Kitapta Alparslan Türkeş, Abdullah Çatlı, Haluk Kırcı, Korkut Eken’in yanı sıra bir çok ülkücü kökenlinin de bu mekanizmada yer aldığı iddia edildi. Ergenekon’un içinde taşeron mafya yapılanmaları da ortaya çıkıyor. Bu kimi zaman Alaattin Çakıcı, kimi zaman ise Sedat Peker olabiliyor.

Bir nevi Yeniçeri ideolojisi taşıyan bu muhalif silahlı gruplar bürokrasinin yüksek tepelerinde mevzi tutmuş, kodaman bürokratlarla işbirliği yapmaksızın kazan kaldırıyor ve diğer yandan da payitaht bölgelerinde iktidar denkleminin merkezine münhasır taşra mıntıkalarda ( sauna, atabey ) görülüyor ve asayişi haleldar(bozmak) ediyorlar. Deştikçe siyah maskeli güçler, Jakobenler, Ulusalcılar çıkan bu kişileri gördükçe ruhlarına fatiha okuyasım geliyor. Devlet ağacını bu iklim çürütüyor; çeteler zayıflayan ağacın içine yuva yaparak çürümeyi yani dağılmayı hızlandırıyor. Kuvvetle hatırlayalım: Devlet bir savaş alanı değil, barış içinde birlikte yaşama formu. Birlikte yaşamak ise ancak ve ancak demokrasi ile mümkün.
Ahir zaman eşkıyaları ürür, kervan yürür. Yeni barkotlu, numaralanıp tasnif edilmiş bu şebekeler evcilleştirilip artık sisteme konsantrasyonu sağlatılmalı. Yık-Kır-Böl artık yerine  Düşün-Anla-Uygula düsturu kulağımıza küpe olsun.
Yeni menfezlerde virajlara takılmamak üzere….

… Bu makale ilginizi çektiyse…

Türk milliyetçiliği birleştirir mi yoksa parçalar mı?

 İllâ ki bir tutkal/çimento mu gerekiyor? Milliyetçilik tutkalı adil ve müreffeh bir düzene alternatif olabilir mi? Adaletin, hukukun hâkim olmadığı ortamlarda Türklerin kardeşliği ne işe yarar? Belki de Türk Milliyetçiliği diğer milliyetçilikler gibi yok olmaya mahkûm bir söylem. Çünkü var olmak için “ötekine” ihtiyacı var. Ötekileştireceği bir grup bulamazsa kendi içinden “zayıf” bir zümreyi günah keçisi olarak seçiyor. Kürtler, Hıristiyanlar, Eşcinseller, solcular…150 sayfalık bu kitapta Türk Milliyetçiliğini sorguluyoruz. Müslüman ve milliyetçi olunabilir mi? Türkiye’ye faydaları ve zararları nelerdir? Milliyetçiliğin geçmişi ve geleceği, siyasete, barışa, adalete etkisiyle. Buradan indirin. 

Türkiye bölünür mü?

“Bebek katili! Vatan haini!…” PKK terörünü lanetliyoruz ama devlet eliyle işlenen suçlara karşı daha bir toleranslıyız.  “Kürtler ve Türkler kardeştir” diyenlerin kaçı “sen benim kardeşimsin”  demeyi biliyor Zaza, Sorani, Kurmanci dillerinde? Ülkemizin terör sorunu ne PKK ne de Kürt kimliğiyle sınırlanamayacak kadar dallandı, budaklandı. Bazı temel soruları yeniden masaya yatırmak gerekiyor: (*) Kürtler ne istiyor? (*)  İspanya ve Kanada etnik ayrılıkçılıkla nasıl mücadele etti? (*) PKK ile mücadelede ne gibi hatalar yapıldı? (*) İslâm ne kadar birleştirici olabilir? Töre cinayetlerinden Kuzey Irak’a terörle ilgili bir çok konuyu ele aldığımız 267 sayfalık bu kitabı ilginize sunuyoruz. Buradan indirin.

Türkiye’nin Ulus-Devlet Sorunu

Devlet gibi soğuk ve katı bir yapı bizimle olan ilişkisini hukuk yerine ırkımıza ya da inançlarımıza göre düzenleyebilir mi? GERÇEK hayatı son derecede dinamik ve renkli biz “insanların”. Birden fazla şehre, mahalleye, gruba, klübe, cemaate, etnik köke, şirkete, mesleğe, gelir grubuna ait olabiliriz ve bu aidiyet hayatımız boyunca değişebilir. Oysa devletimiz hâlâ başörtüsüyle uğraşıyor, kimi devlet memurları “ne mutlu Türk’üm” demeyenleri iç düşman ilân ediyor, Sünnî İslâm derslerini zorla herkese okutuyor… Bizim paramızla, bizim iyiliğimiz için(!) bize rağmen… Kürt sorunu, başörtüsü sorunu, Hıristiyan azınlıklar sorunu… Bizleri sadece “insan” olarak göremeyen devletimizin halkıyla bir sorunu var. Türkiye’nin “sorunlarının” kaynağı sakın ulus-devlet modeli olmasın? 80 sayfalık bu kitap Kurtuluş savaşı’ndan sonra Türkiye’ye giydirilmiş olan deli gömleğine işaret ediyor.  Ne mutlu “insanım” diyene! Kitabı buradan indirin.

Gazetecilik Neden Dibe Vurdu?

Gazeteciler bizi bilgilendiriyor mu yoksa aldatıyor mu?  Gazetecilik galiba dürüstçe yapılmasına imkân olmayan bir meslek. Çünkü birbirine zıt işlerin aynı anda icra edilmeleri gerekiyor: Habercilik, savcılık, komiklik, amigoluk…  Gazeteci kendisine bilgi verebilecek herkesle iyi geçinmek için biraz politik davranmak daha doğrusu yalan söylemek zorunda. Ama aynı zamanda ondan gözü kara bir savcı gibi olayların üzerine gitmesi, iyi bir hâkim gibi dürüst olması da bekleniyor. Bir bilim adamı gibi konuları derinlemesine irdelemesi ama sıkıcı olmadan toplumun her kesimini eğlendirebilmesi… Gazetecilerden halkı aydınlatmaları isteniyor ama aynı zamanda da halka benzemeleri. Yoksa gazeteleri satılmıyor, TV kanalları izlenmiyor. Bu koşullarda “gazeteci gibi” gazetecilik yapılabilir mi? Derin Düşünce yazarları sorguluyor…

Buradan indirebilirsiniz.

 Alaturka Laiklik: “Beni bir bir sen anladın, sen de yanlış anladın!”

Türkiye Cumhuriyeti’nde Alevîlere zorla Sünnî İslâm öğretilirken Sünnîlerin başörtüsü devlet dairelerinde yasak. Türk Ordusu’nun istihbaratı camileri ve namaz kılanları fişliyor. Hristiyan Ermenilerin ne kiliseleri, ne yetimhaneleri ne de cemaat lideri seçimleri özgürce yapılamıyor. Rumların ruhban okulları özgür değil. Yahudiler diğer gayrı Müslimler gibi askerde ayrımcılığa uğruyor. Ateistlerin kitapları, internet siteleri yasaklanabiliyor, kapatılabiliyor. Gayrı Müslimlerin alın teriyle biriktirdikleri vakıf malları 1970′lerde gasp edildi, hâlâ geri verilmiyor. Sahi Laiklik neye yarıyor? Bu kitap son yıllarda Türkiye’nin gündemine gelen, birbirinden ayrı gibi duran ama çekirdeğinde Yobaz Laiklik Meselesini barındıran konuları ele alıyor.Buradan indirebilirsiniz.

 Derin Düşünce nedir?

Sitemizde siyasetten tarihe, kadın haklarından felsefeye, sanattan bilime kadar bir çok konudan bahsediyoruz. Ama zaman zaman da kendimizden söz ediyoruz. Derin Düşünce nedir?  Sitenin geçmişi, geleceği, ortak projeler, yazar olmak isteyenlere öneriler, okunma istatistikleri… Derin Düşünce’nin bir kimliği, tarihi ve kendine has “yaşam” tarzı var. Eğer aramıza yeni katıldıysanız bu kitap “yöre halkına” kaynaşmanızı kolaylaştıracaktır

 Liberalizmin Kara Kitabı

Liberalizm asırlardır bir çok aşamalardan geçmiş, tarihi olaylarla kendisini imtihan etmiş bir düşünce geleneği. Değişmiş yanları var ama sabitleri de var. Bu sabitlerin içinde liberalizmin tehlikeli yönleri hatta YIKICI UNSURLARI da var. Bunları ortaya çıkarmak için “doğru” soruları sormak ve liberal perspektifte kalarak yanıt aramak gerekiyor… Büyük bir kısmı bu gelenekten olan düşünürlerin fikirlerinden istifade ederek liberalizmin kusurlarını ele alıyoruz bu kara kitapta: Adam Smith, Mandeville, John Stuart Mill, Hayek, Friedman, Röpke, Immanuel Kant, Alexis de Tocqville, John Rawls, Popper, Berlin, Mises, Rothbard ve Türkiye’de Mustafa Akyol, Atilla Yayla, Mustafa Erdoğan… Liberallere, liberalimsilere ve anti-liberallere duyurulur. Buradan indirebilirsiniz.

Maymunist imanla nereye kadar?

Evrim ve Big Bang gibi konular genellikle sağlıklı biçimde tartışılmaz. İdeoloji ve inançlar, felsefî tercihler bilim-SELLİK maskesiyle çıkar karşımıza. Özellikle evrim tartışmaları “filanca solucanın bölünmesi” veya falanca Amerikalı biyoloji uzmanının deneyleri etrafında döner ve bir türlü maskeler inmez. Madde ve o Madde’ye yüklenen Mânâ maskelenir… Oysa perde arkasında tartışılan başkadır. İnsan’a, Hayat’a dair temel kavramlardır. Sadece et ve kemikten mi ibaretiz? Yokluktan gelen ve ölümle yokluğa giden, çok zeki de olsa SADECE VE SADECE bir maymun türü müdür insan? BİLİM DIŞINDA bir insanlık yoksa Aşk yoksa, Sanat yoksa, Güzellik yoksa ve Adalet yoksa Hayat‘ın anlamı nedir? Aşık olmak hormonal bir abartıysa, iyilik enayilikse, neden birbirimizin gırtlağına sarılmıyoruz ekmeğini almak için? Neden bir çocuğa tecavüz edilmesi midemizi bulandırıyor ve neden fakir bir insana yardım etmek istiyoruz? Taj Mahal’in, Ayasofya’nın, Notre Dame de Paris’nin değeri bir arı kovanı veya termit yuvasına eşdeğer ise, Mesnevî boşuna yazıldı ise neden Hitler’i lanetliyoruz ve neden Filistin’de can veren bebeklere üzülüyoruz? Maymun olmanın (veya kendini öyle sanmanın) BİLİM DIŞINDA, psikolojik, siyasî, ahlâkî, hukukî öyle ağır sonuçları var ki…  Evrim senaryosunu kabul etmenin etik ve siyasî neticeleri ve evrimciliğin etimolojik değeri … Derin Düşünce’nin yorumcuları tarafından konuşuldu. Biz de bu sebeple söz konusu iki tartışmayı 116 sayfalık bu kitapta topladık. Buradan indirebilirsiniz.