Gerilla Siyasetinden Kaht-ı Ricale
By M. Ikbal TUNA on Eki 3, 2008 in AKP, CHP, Politika
Sun-Tzu tarafında M.Ö. 6. yüzyılda yazılan “savaş sanatı” kitabı, stratejik ve askeri taktikler için yazılmasının yanında, günümüzün ekonomi, siyasi ve iş dünyasına da ışık tutan en önemli eserlerden birisidir. Kitabın beşinci bölümünde bir savaş taktiği olarak gerilladan bahsedilir. Bir savaş taktiği olarak gerilla yöntemi, başlı başına büyük bir konu olduğu için sadece temel yapı taşlarından bahsetmek gerekirse;
Gerilla tarzı savaş yöntemini, genellikle karşısında, kendisinden silah gücü ve savaşçı sayısı bakımından daha üstün bir savaş aygıtı bulunan gruplar kullanır.1 Böylelikle karşılarındaki düzenli birliklere vur-kaç taktikleriyle ciddi boyutlarda zarar vermeye çalışırlar.
Gerilla tarzı savaş yönteminde en çok ihtiyaç duyulan şey ise halk desteğidir. Halk desteği olmadan bir örgütün, gerilla tarzı yöntem ile başarısızlığa uğraması kaçınılmaz olup, ilerisi için de hayat sürebilmesi imkânsızdır.
Kısa adı vur-kaç saldırıları da denen bu savaş yönteminde temel amaç, düşman görülen birlikleri vur-kaç taktikleri ile psikolojik ve maddi olarak yıpratmak ve ilerleyen zamanda düzenli birlik haline geçmektir. Gerilla tarzı yöntemin önemli bir yanı da, bu taktiği yapan örgütün klasik savaş yöntemiyle kesin olarak galip gelemeyeceğini anladığı için bu yola başvurmasıdır.
Artık Türk siyasi hayatınada gerilla siyasetinin açık bir şekilde girdiğini görmekteyiz. Bugün siyasal arenada var olan siyasetçilerimiz ve siyasal partiler, demokratik alternatifler üzerinden politikalar üretmek yerine ideolojik duvarlar arkasından siyaset yapar hale geldiler. Siyasal hedefleri başka parti ve idarecilerini vur-kaç yöntemiyle psikojik olarak yıpratmak ve karalama kampanyasına maruz bırakmak şeklinde olmaya başladı. Eski MİT müsteşar yardımcısı Cevat Öneş’in ” Siyaset iktidara alternatif üretmektir” tabiri siyasal geleneğimizde yok olmuş gibidir. Siyasal partiler ve siyasetçilerimiz( özellikle muhalefet) siyasal hayatta tutarlı politikalar üretmek ve yapıcı adımlar atmak yerine sadece sağa-sola taş atarak siyasi meşruiyetlerini demagojilerle sağlamlaştırmaya çalışmaktadırlar. Şimdiye kadar gerçek anlamda muhalefet yapılamayışının sebebi anayasa profesörü Zühtü Arslan’ın “siyasi gelenek yoksunluğu” teşhisinde aramak gerekir. Çünkü siyasete sürekli dışarıdan müdahaleler yapılmış, bir türlü kendi haline bırakılmamıştır. Bugün siyasetçilerimizin muhalefet yapma tekniğinden yoksun olmalarının sebebi kendi iklimlerinde karar verememelidir. Ama enteresandır ki günümüzde muhalefet anlayışından yoksun olanlar, siyasi ahlaka sahip olmayanlar Türk Siyasi Hayatına müdahale tohumları ekenlerdir. Siyaseti sadece kendi tarlası zanneden CHP’nin, muhalefet terimini tarihe gömmesinin, siyaset yapamamalarının sebebi işte tam bu noktada ortaya çıkmaktadır. Zamanında kendileri siyasete müdahaleyi desteklemiş ve siyaset kendi vasatında gelişemediği için şimdi muhalefet yoksunu olarak karşımıza çıkmaktadırlar.
Devlet ve toplum üzerindeki vesayet zincirleri kırılan CHP demokratik çözümler üretmek yerine ya google taraması yapıp iktidar karşıtı haberleri gündeme taşıyor, ya gazete taraması yapıp(haberlerin devamını okumayıp başlığı okuyarak komik duruma düşenlerde var) parti programı oluşturmaya çalışıyor ya da son olarak kulaktan dolma bilgilerle kaht- rical(adam kıtlığı) yapmaya çalışıyorlar. Hani bir zamanlar Osmanlı’yı yıkmanın tek şartının kaht-ı ricalde yani devletin yıkılmasının ancak ve ancak, devletin dirayetli devlet adamları, büyük siyasi dehalar ve alimlerden soyutlanmasında olduğu fikri… İşte CHP de iktidar ile uzlaşıp birtakım yeniliklere imza atmak yerine ya sağa-sola taş atıp gerilla siyaseti yapmaya ya da günlerdir bazı siyasetçileri karalamaya çalışarak kaht-ı ricale sebep olmaya başlamıştır ki meydan da siyasetçi kalmasın ve sahne sadece kendilerine kalabilsin.
Siyasi gelenekte olmazsa olmazlardan birisi muhalefettir. Demokratik bir yönetimde iktidardan ziyade güçlü bir muhalefete ihtiyaç vardır. Ağızdan düşmeyen bir söz oldu ama yinelemek lazım iktidar her rejimde muhalefet ise sadece demokrasilerde vardır. Güçlü bir muhalefet tabirinin içine ahlaki ve etik de girmektedir. Ama maalesef yıllardır hem millet hem de ülke olarak iktidara alternatif bir muhalefet göremedik. İktidar bir yana bu millet gerçek bir muhalefet arıyor. İktidarı desteklemesini bilen ve yanlış yaptığında en azından bir özür dilemesini bilen ya da milletine saygı duyan bir muhalefet arıyor…
1 Burhan Semiz, Çıkmaz Sokak PKK, Lalezar Yay, s33
1 Yorum
Yazan:Sever IŞIK Tarih: Eki 3, 2008 | Reply
Darbeler başlı başına bir siyaset (etme) geleneğidir Türkiye’de… darbelerin rengini vurduğu siyaset anlayışı yasa yapan ve icra edenlerin ufkunu belirliyor.
Çağdaş sivil bir siyaset geleneğinin olmamasının önemli sebeplerinden biridir darbeler. Onun kadar önemli olan başka bir sebepte cebri dönüşüme maruz bırakılan toplumun ve zihniyetin içine düştüğü şizofrenik durum…