Yazıya Kadın Eli Değdi

Yazar: Zühre Meryem Kaya

Günümüzde hangi gazete, dergi veya kadın ekini bilgilenmek ya da göz atmak merakıyla karıştırsanız karıştırın, bu yayınların her birinde sırıtan bir tekdüzelikle karşılaşırsınız. Aynı kalıp elbiseyi zoraki her bir kadına giydirme eğilimi gibi… Oysa hayatın içinde damıtılmadan kalmak iyidir. Hele ki, damıtılan bir kadınsa… Bu gereksiz bir eylemdir çünkü kadın gülüşü, kokusu, sesi, bakışı, hissiyatı, anaçlığı, bereketi, canlılığı, su gibi akıcılığı ile kapladığı alana hayat verir. Kadını damıtmaya gerek yoktur, tüm varlığıyla kabul etmek kâfidir… Ama tamda olmasını istedikleri gibi damıtılmış bir öyküsü vardır Türk kadınlarının. Yazılı basın ve görsel yayın kadının farklı düşünüp farklı görebilen yanını her geçen gün daha çok -silikleştirmektedir- silmektedir.

Bu aralar korkuyorum, artık büyüdüğümü -zaten büyümüşlüğüm hep erken olmuştur yaşıtlarıma göre- kadın yanımın beni kuşattığını düşünüyorum. Kendimi eskisinden daha fazla duyarlı hissediyorum, daha anaç, daha sahiplenici… İlk başta içimde büyüyen bu küçük kadıncığı sevmediğimi ama zamanla alıştığımı ve bu anaç yanımızı neden bu kadar geç sezinlediğimizi merak ettiğimi sordum bir dostuma.  “Neden kendine kadın diyorsun ki?” dedi.  “Nasıl?” dedim.  “Bir genç kızın kendine KADIN demesi ayıp!” diye fısıldadı… Bunu söyleyen ise eğitimli ve yetişkin bir kadın… Sohbetin devamına gerek kalmamıştı, bir suskunluk vuku buldu masada… Benim için “anne” kelimesi nasıl taçlanmışsa yüreğimde “kadın” kelimesi de anne kelimesiyle aynı ihtivadaydı. Nasıl olurdu da bir kadın “KADIN” kelimesini içine sindiremez ve bunu ayıp olarak nitelerdi? Bunu aklım almamıştı… Bir an önce o ortamı terk etmek istedi içim çünkü kadın olan yanım memnunluk rolü oynamak istememişti…

Ataerkil bir toplumdan gelen erkek egemen bir kültürle yoğrulduk her birimiz… Bunu ne kadar inkâr etsekte, bu böyle! Hayatımızda erkek egemen… Şimdi elinizi vicdanınıza koyun ve bu soruma -bu arada bu
sorum erkeklere- en içten şekilde cevap verin; kaçınız “kadın” denildiği zaman eş, sevgili, metres, cinsellik odaklı düşünmüyor? Peki, sorarım size; kendinize “erkek” dediniz diye size bunun ayıp olduğunu fısıldayan oldu mu? Hatta siz bununla, erkek olmakla hep gurur duydunuz! Oysa siz bu “erkek” kelimesinin size sıfat olarak eklenmesinden gurur duyarken, anaçlığından gurur duyamayan kadıncıklar büyüdü -büyüttünüz- bu memlekette. Oysa “kadın” kelimesinin kendi kız çocuğunuz, kız kardeşiniz, anneniz ve eşinizle aynı anlamda olduğunu düşünseydiniz, şu an bu yazıyı bu kadar canımı acıtarak yazma eyleminde bırakmazdınız beni… Beyler, bilesiniz ki bu duruma çok alınıyorum… Hele ki bunu yapanların; kadını hor görenlerin, hayatta ki yankısını sessizleştirenlerin, görüntüsünü silikleştirenlerin, yaşam enerjisini sönükleştirenlerin başka kadınların oğulları, eşleri, babaları, dedeleri olduklarını düşünmek inanın beni kahrediyor.
Kahroluyorum…

Şimdi yazıyı okurken ahkâm kestiğinizi de biliyorum… Bugün 8 Mart “dünya kadınlar günü” değil ki, “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” dediğinizi duyar gibi oluyorum. Bir büyüğüm: “Aman kızım, madem yazıya
gönül verdin, sakın feminist yazılara imza atma.” demişti. Sadece şunu deyip o büyüğümün sözünü dinleyim; siz bu memlekette henüz  “kadın” kelimesini sindirememişken  “emekçi kadın” kelimesi hakkında ne düşünüp, yetişen kız çocuklarınıza ne öğreteceksiniz çok merak ediyorum. Umarım “emekçi kadın” olmakta ayıp değildir!

Nazlı duruşuyla, hayatın içinde olmazsa olmaz halleriyle, sabrıyla, gülümseyen bakışıyla, kokusuyla, doldurduğu alanla ve doldurulamayan boşluklarıyla kadın, dünyaya Yaradan tarafından sunulan en güzel
hediyedir. Ama nedenini bil(e)mediğim kültürel bir dayatmayla gazetelerde, dergilerde, televizyon dizilerinde, filmlerde aynı kareden çıkmış kadın karakterler arz edilir gözler ününe. Kadın ise
zihninin içine hapsettiği “kadın” kelimesiyle, varlığından şüphe duymaya başladığı kadın ruhunu ispat etmek için didinir durur. Hayatın içinde ağrılı yanı ile yer alan kadındır. Kadının içini dışına çıkarsan, belki yaralarından korkarsın. Ama bütün dünya kadınları iyi bilir, bir yaranın derinliğini ve iyileşme süresini. Bir kadındır çocuğunu yetiştirirken dünyanın en entelektüel annesi olması gerektiğini bilen, onu daha dünyaya getirmeden kitapların içine gömülen. Hasta yatağında ki eşine bir daha ayağa kalkamayacağını bile bile, büyük bir sevgiyle ve bağlılıkla -yirmi yıl- sebatla bakabilen bir kadındır. Ekonomisttir kadın -babamın değimiyle içişleri bakanı- eşinin ihtiyaçlar için eve çok para bırakamadığı zamanlarda bile, eşi
akşam eve geldiğinde onu kusursuz bir sofra ile karşılayan yine bir kadındır. Hayatın eksik yanlarını bir şekilde tamamlamayı başarır kadın. O yüzden değil midir; naif bir şekilde güzelleşen her yere
“Buraya kadın eli değmiş” denir. “Evet, oraya kadın eli değmiştir…”

… Bu makale ilginizi çekitiyse…

Kadınlar… Günümüzün Don Kişotları

Suzan Başarslan’ın dediği gibi “kadına dair söylenmesi gereken ne  kadar söz varsa erkeğin söylediği” bir dünya bu. Sadece söz mü? Yaşama hakkı bile. Bugün Çin’de ve Hindistan’da yüzbinlerce kız bebek daha doğmadan ultrason ile ana karnında görülüp yok ediliyor. Erkeklerin güç mücadelesinde kadınlar eziliyor. Cumartesi anası oluyor, cezaevlerinin önünde sıra bekleyen, şehit tabutlarının üzerinde ağlayan oluyor.  Şampuan veya otomobil satarken bedenini kullandıran, arka planda, silik, soyunan, tüketen, “figüran”… Kadınlara özne olma hakkını vermeyen erkekler mi yoksa bu hakkı alamayan kadınlar mı? Kadınlıklarını kaybetmeden, erkekleşmeden var olabilecek mi birgün kadınlar? 96 sayfalık bu kitapta Kadın’a ait kavgaları ve Kadın’ın kimlik arayışını sorguluyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

 Kadın hakları ve Kemalizm

 “Kemalizm Türk kadınına özgürlük verdi” gibi sloganlarla düşünmeye daha doğrusu ezberlemeye itildiği için sık sık  şaşırmaya mahkûm bir kuşak bizimki. Tarihi, belgeleri, siyasî söylemleri ve sloganları aklın imtihanına tabi tutan herkes hayretler içinde kalıyor. “İyi de biz bunu bunca sene nasıl yuttuk?” diye sormaktan alamıyoruz kendimizi.  Kemalist düşüncenin, çağdaşlığın ve Atatürk devrimlerinin yılmaz bekçisi “çağdaş Türk kadını’nın sesi” Cumhuriyet Gazetesi’nin başyazarı olan Yunus Nadi kadınların siyasete atılmasına nasıl tepki vermiş meselâ?  “Havva’nın kızları, Meclis’e girip yılın manto modasını tartışacak”  Kadınlar Halk Fırkası kapatılınca yerine Türk Kadınlar Birliği kurulmuş. O da kapatılınca Cumhuriyet Gazetesi’nde şu başlık atılmış:  “Türk Kadınlar Birliği kapatıldı, fesat çıkaran hatun kişilere haddi bildirildi.” Derin Düşünce Fikir Platformu yakasını resmî tarihten kurtarmak isteyen okurlarına ezber bozan bir kitap öneriyor : Kadın hakları ve Kemalizm ilişkisine alternatif bir bakış