Bir Süre Ak Partiliyim

[KUYEREL‘de yayınlandı]

Bitmeyen Kürt Misafirliği…

  Azat’ı bilir misiniz?

  2.5 yaşında işkence ile tanışan bir Kürt çocuğu. Suçu, annesi ile misafir oldukları bir evde bulunuyor olmak. Azat, Kürt ve misafir olmak suçundan cinsel tacize uğramış, bedeninde sigara söndürülmüş bir çocuk.

  Sanırım bu ülkenin sorunlarından biri de bu; Kürtlerin halen misafir sayılmasından ve halen Kürt olmalarının kabahat sayılmasından kaynaklı bir sorun.

  Bu ülke de Kürtler hep misafir kalsın isteniyor; umduğunu değil bulduğunu yesin, yeri geldiğinde ‘ ne misafirliği burası sizin eviniz sayılır ‘ densin ama hiç onların evi olmasın, hep misafir kalsınlar isteniyor. Hiç yerleşmesinler, kendilerine verilen aş ile bir kuru yatak ile idare etsinler isteniyor.

  Misafirlik müessesini abartanlar da var, halen misafir rolünde olduğuna inandırılmış, bu rolün ağırlığında yaşayan Kürtler var. Onların hatası hem misafir olma halinden sıyrılamamış olmak, hem de üç gün sonra misafirliğini unutup mahal gaspına kalkışmak.

  Aslında bu savaş ev sahibi olmanın kapkaçında yaşanan bir savaş.

 Ben, ‘ mal sahibi mülk sahibi hani bunun ilk sahibi? ‘ derim. Sorunun temelinden başlayalım derim. İlk sahiplere ya da ilk sahiplenenlere dönelim derim. Ancak tarihte geri dönmek mümkün olmadığından elimizdeki mevcutlar ile idare etmeli diye eklerim.

  Bu savaşın bir tarafında ‘ tek din, tek dil, tek millet, tek mezhep, tek ırk ‘ diyenler var, ordu var, Ergenekon mantığı var. Bir tarafında PKK var. Bir tarafında dış güçler var. Başka bir yanda arada kalan ve savaş bitsin isteyen bir Türk halkı var, Kürt halkı var. Sıkıştırılan bir hükümet var. Hepsinin kendi bildiği doğrusu var, eğrilerin doğru kabul edildiği zamanlar var.

  Öldürülen Türk askerleri var, canları yakan haberler var, yüreği dağlanan anneler var. Öldürülen PKK’lılar var. Öfke küpüne dönen Türkler var, Kürtler var. Bir Bahçeli var, bir Hürriyet var, bir İsrail var. Kökünü kurutamadığımız Ergenekoncu zihniyet var. Savaşın devamlılığını isteyenler var.

  Kürtlerin hakları falan artık bahane, PKK’nın açık seçik bir Kürt devleti kurma arzusu var. Bu nedenle öldürmeye devam ediyor. Gündemin yoğunluğundan faydalanmak niyetiyle şiddete ağırlık veriyor. Tüm bunlar olurken artık iyiden iyiye tescillenmiş olan Mossad yardımı buram buram kokuyor. PKK’yı içerden ve dışardan besleyenlerin olduğu gerçeği pekişiyor. PKK’nın varlığında gereklilik görenler yine PKK’nın şiddet yanlılığını pompalıyor, üstelik bunlar PKK’lı da değil, bunlar hedef görmeye konsantire olmuş Türkler. Bu arada 2 farklı PKK gerçeği ortaya çıkıyor.

  Başka şeyler de var; Bahçeli erken seçim diyor. Hürriyet olaya atlıyor. Bu savaşın devamlılığını arzulayanlar arasından, bu savaşa neden olan zihniyet bir taş ile iki kuş vurmak istiyor; bir yandan Kürtleri, diğer yandan Ak Parti’yi bitirmek istiyor. Bunun sağlanması için savaşın harlı hale gelmesini sağlamaya çalışıyor.

  Ortada sıkıştırılmaya çalışılan bir Başbakan var. Herkes bir yandan sesleniyor. Bilinçli olarak dikkat dağıtılıyor. Başbakan’ın açılamamış bir ‘ Açılım‘ı var. Sırrı Sakık; ‘ Başbakan meselenin muhatapları ile konuşacağına gidip, sanatçılarla, yazarlarla konuştu’ diyor. Haksız sayılmaz. Sorun biraz da bundan kaynaklanıyor.

  Açılım sürecinde Kürt partisi kapatılıyor. Sorun biraz da buradan kaynaklanıyor.

  Anayasa Paketi görüşmelerinde, CHP ve MHP ile ortak davranmış bir Kürt partisi var. Sorun biraz da buradan kaynaklanıyor.

  Tüm bunlar olurken Ergenekon sanıkları patır patır serbest bırakılıyor. Ahmet Türk’e saldıranlar serbest bırakılıyor. Buna mukabil dağdan inenler için dava açılıyor. Taş atanlar çocuklar halen içerde serbest kalmayı bekliyor. Kürtler hapishaneleri doldururken, Türkler serbest kalıyor. Sorun biraz da buradan kaynaklanıyor.

  Kürtlerin taleplerini ve acılarını anlıyorum. Türklerin acılarını ve tepkilerini anlıyorum. Bunların yanı sıra Ak Parti üzerine oynanan oyunları görüyorum. Buradan hareketle; önceleri bu olaylar Ohal ve Darbe ile çözülürdü, Ohal dönemi bitti, Darbe dönemi de bitti bu nedenle bu tür ayak oyunları ile hem iç mihrakların hem de dış mihrakların etkisiyle Ak Parti bitirilmeye çalışılıyor, diyorum. Ak Parti’ye her zamankinden daha çok sahip çıkmanın vaktidir, diyorum. Ak Partili olmanın vaktidir, diyorum. Ak Partili olmak bazen Ak Partili olmak değildir, diyorum. Diyorum, diyorum zira bu ülke de muhalefetin olmaması ve anti-AKP’ciliğin bu alanı doldurmasını tehlikeli görüyorum. Diyorum, zira partizanlık dışında bir yaklaşım ile yani seçilmiş olmanın gerekliliği ile halkın iradesi olması nedeniyle Ak Parti’ye bu hengamede sahip çıkılması gerektiğini düşünüyorum. Bu ‘ örtülü darbe ‘ planlarına fırsat verilirse, bir 20 yıl daha geri gideceğimizi düşünüyorum.

Daha bitmedi…

  Tüm bu acılar üstüne araya bu konuyu sıkıştırmaktan ar ediyorum ancak baştan belirtiyorum niyetim çok güncel bir konuya kendime özel nedenler ile bir başlık sokuşturmak değil. Sadece Ak Parti üzerinden oynanan oyunlara dahil bir başlık olarak gördüğüm için ekliyorum…

  Mavi Marmara’ya yapılan saldırı gündeminde birçok yazarın konuya bakışını okudum. Elbet herkesin farklı düşünme ve yorumlama hakkı vardır. Bunun yanı sıra bir yoruma bakıp, yorum sahibini bir şey ilan etmekte çok doğru bir davranış değildir.

  İsrail zulmü karşısında Filistin’e destek çıkmak nasıl bir zorunluluk ise aynı şekilde anti-semitizme karşı durmak bir zorunluluktur.

  Anti-semitizme karşı duranların yorumlarını hatta bugün değil, düne ait yorumlarını da okudum. Gördüğüm tek bir şey vardı; anti-semitizm başlığı altında gizli korkular yaşayan insanların yorumları. Aynen öyle. Şimdi islamofobi yaşıyorsunuz ve fırsatçılık yapıyorsunuz demek istemiyorum ancak gizli bir İslam korkusu olduğunu görüyorum. İşte ben de bu gizli İslam korkusundan korkuyorum. Kendini Ulusalcı-Kemalist-Laikçi akımlardan kurtardığını ilan eden, azınlık haklarını her fırsatta önceleyen bu kalemlerde gözlemlediğim gizli İslam korkusu bana da bir korku düşürdü. Ben artık iyiden iyiye islamofobi yaşayan insanların bana hak tanımayacağını düşünüyorum. Benim de korkular düşüyor yollarıma. Bugün yarın fikrim değişecek olsa da, her günden daha fazla Ak Partili oluyorum. Çünkü beraber yürüdüğümü düşündüğüm insanlara, yazarlara olan inancım ve güvenim her geçen gün biraz daha azalıyor. Bu nedenle şimdilik Ak Parti gibi bir kuruma, korkutulmuş bir Müslüman olarak ihtiyacım duyuyorum.

Peki, ne yapılsın?

  Önümüzde tek bir yönlendirme ve tek seçenek var. Bu kan dinsin isteniliyor mu? İsteniliyorsa o zaman muhatap alınması istenen kimse, o muhatap alınsın. Gerekirse masaya oturulsun. Ancak bunun büyük bir tehlikesi var. Bu savaşın bitmesini istemeyenler ve hükümeti devirmek isteyenler insanları galeyana getirebilir. Ortalık karışsın diye daha çok kan dökülebilir. Ne savaş biter, ne barış gelir. Bir de üstüne kumpas yoluyla bir ‘ örtülü darbe ‘ gelir oturur.

  Hükümetin girişimleri elbet çok önemli ancak ‘ örtülü darbe ‘ niyeti taşıyanların, halkı kışkırtamaması için halkın desteğine de ihtiyaç var. Bu destek sivil girişimler ile mümkün; durup yan yana Kürtler ve Türkler, hep bir ağzıdan ‘ ne ölmek istiyoruz, ne öldürmek istiyoruz ‘ demeli, tek bir yürekten sivil ve canlı kalkanlar oluşturmalı. Barış yürekten istenmeli. Yakın zamanda çözüm ve barış adına bundan başka formül görünmüyor.

Herkesin başı sağolsun. Ve lütfen bundan sonra canları sağ’olsun.