Bir Türk Sorunu?
By Korsan Mahyaci Kamil on Ağu 4, 2010 in Karikatür, Milliyetçilik, Serin Devlet, Ulus-Devlet
… Bu konuda okumak için…
Türk milliyetçiliği birleştirir mi yoksa parçalar mı?
Milliyetçilik birleştirici bir faktör, bir tutkal gibi sunuldukça insan soruyor kendi kendine: “Bu kadar kötü bir ülke mi Türkiye? Bir arada yaşamak için tutkallara ihtiyaç duyacak duruma mı düştük? Bu kadar mı nefret ediyoruz birbirimizden?”
Aramızdaki ilişkileri kanunlara saygı, iyi niyet, güzel ahlak gibi prensipler üzerine oturtarak huzurlu bir ülke kurmak mümkün değil mi?İllâ ki bir tutkal/çimento mu gerekiyor?Adalet ve ihsanın hâkim olmadığı ortamlarda Türklerin kardeşliği ne işe yarar?
Belki de Türk Milliyetçiliği diğer milliyetçilikler gibi yok olmaya mahkûm bir söylem. Çünkü var olmak için “ötekine” ihtiyacı var. Ötekileştireceği bir grup bulamazsa kendi içinden “zayıf” bir zümreyi günah keçisi olarak seçiyor. Kürtler, Hıristiyanlar, Eşcinseller, solcular…
150 sayfalık bu kitapta Türk Milliyetçiliğini sorguluyoruz. Müslüman ve milliyetçi olunabilir mi? Türkiye’ye faydaları ve zararları nelerdir? Milliyetçiliğin geçmişi ve geleceği, siyasete, barışa, adalete etkisiyle. Buradan indirin.
Türkiye’nin Ulus-Devlet Sorunu
Devlet gibi soğuk ve katı bir yapı bizimle olan ilişkisinihukukyerine ırkımıza ya dainançlarımıza göre düzenleyebilir mi?
GERÇEK hayatı son derecede dinamik ve renkli biz “insanların”. Birden fazla şehre, mahalleye, gruba, klübe, cemaate, etnik köke, şirkete, mesleğe, gelir grubuna ait olabiliriz ve bu aidiyet hayatımız boyunca değişebilir. Oysa devletimiz hâlâ başörtüsüyle uğraşıyor, kimi devlet memurları “ne mutlu Türk’üm”demeyenleri iç düşman ilân ediyor, Sünnî İslâm derslerini zorla herkese okutuyor… Bizim paramızla, bizim iyiliğimiz için(!) bize rağmen…
Kürt sorunu, başörtüsü sorunu, Hıristiyan azınlıklar sorunu… Sıradan insanları sadece “insan” olarak göremeyen devletimizin halkıyla bir sorunu var. Türkiye’nin “sorunlarının” kaynağı sakın ulus-devlet modeli olmasın?
1870’lerde İtalya’da yaşayan etnik gruplar birleşerek Fransız işgaline son verdiler. Bir İtalyan ulusu yoktu ortada, Fransız zulmünden bıkmış insanların meşru müdafasıydı vardı. Ama o dönemin Avrupası’nda yükselen değer halk değil ulus-devlet idi. “Problemin” farkında olan Milli Kurtuluş Hareketi liderleri şöyle diyorlardı : “İtalya’yı yarattık, sıra İtalyanları yaratmaya geldi!” Samsun’a bir “güneş gibi” doğanlar, Türk milletini yoktan var edenler(!) de acaba demişler midir“Türkiye’yi yarattık, sıra Türk Milletini yaratmaya geldi” diye?
80 sayfalık bu kitap Kurtuluş savaşı’ndan sonra Türkiye’ye giydirilmiş bir deli gömleğine işaret ediyor. Kral çıplak. Kral hep çıplaktı. Ne mutlu “insanım” diyene! Kitabı buradan indirebilirsiniz
6 Yorum
Yazan:Cengiz Cebi Tarih: Ağu 4, 2010 | Reply
Kendinizi kötü hissediyorsanız, övünecek bir şeyler yapmış olan atalarınız ile övünmeye başlarsınız.
Sonuçta insanoğlu kendini iyi hissetmek ister.
“Biz de çok berbat bir şey olduk” diyemeyiz kolay kolay.
Geçmişten nemalanmaya çalışırız.
Neden berbat olduğumuzu düşünmekten kurtuluruz böylece.
Çünkü tarih imdadımıza yetişmiş, bizim ‘zeki, çalışkan, yüksek karakterli’ bir soyun torunları olduğumuzu söylemiştir.
‘İyi’yizdir artık.
Öyle büyük bir ‘sefilliğe’ düşmüşüzdür ki, bizi biraz olsun iyi hissetiren şeye dört kolla sarılmış durumdayız.
Bırakmaktan korkuyoruz.
Özgüvenimiz çok ama çok derinden baltalanmış.
Yapay bir güven ile ayakta durmaya çalışıyoruz.
“Türküz biz, ne mutlu bize” diye çekiyoruz morfini.
Uyandırmaya çalışanlara da “Sakın dokunmayın bana!!” diye bağırıyoruz.
Uyanmak, uyandırılmak istemiyoruz.
Oysa övüntü uykusuna ne gerek var?
Hepimiz akıl sahibi yaratıklarız.
Bunu adam gibi kullandığımızda kendimizi zaten iyi hissederiz.
Övünme denilen bu psikolojik hastalıktan da kesinlikle kurtuluruz.
Yazan:rümeysa hacer Tarih: Ağu 4, 2010 | Reply
cengiz cebi,haklısınız.ben de yorumunuza ilaveten şöyle diyeyim:evet övünürüz çünkü övünmeyi hakedecek şanlı bir ceddimiz var.ama bizden sonraki jenerasyonun övünebileceği bir geçmişi olur mu burası tartışılır.zira şu anki jenerasyon olarak onların ceddi biz olacağız ve bilemiyorum ne gibi övünülesi işler yaptık???
Yazan:tayfun_korkut Tarih: Ağu 4, 2010 | Reply
Rumeysa hanim,
Ben de size katiliyorum. 500 yil sonra nasil anlatilacagiz acaba? Buyuk ihtimalle fena halde dalga gecilecek bizimle gelecekte.
Yazan:Ekrem Senai Tarih: Ağu 6, 2010 | Reply
Türk’üm, kamburum, uyuşuğum
Yasam küçüklerin gözlerinden,
büyüklerin ellerinden öpmektir…
Ülküm yükselmek, düz duvara tırmanmaktır
Eyyy süpersonik Ben Ten Atatürk !
Dolapta pekmez, yala yala bitmezsin
Gösterdiğin doğru yolda durmadan yürüyeceğime…
kestirmeden saparım daha az yorulurum
And içmeyeyim, içince iyice sapıtıyorum
Yazan:özlem Tarih: Ağu 6, 2010 | Reply
:)))) Ekrem senai zaten bu karikatüre çok gülmüştüm şimdi iyice yerlere yattım. ne cevherler varmış derin düşüncede.
Yazan:Olcayto Tan Haskol Tarih: Ağu 7, 2010 | Reply
😀