Şamaroğlanı

Gündem meselelerini zamanın anı içinde yorumlamak, çözücü değil, laf olsun için düşünülen yorumlardır. Sonuç olarak önümüzde duran durum mevcutlarını, nedenleri olmadan kavramamız yahut yorum düşmemiz çok sağlıklı değildir; mutlak nedenlere ihtiyacımız vardır. Bu nedenle olaylara tarihselci yaklaşmak, çözümler için gerekli bir metodolojik uygulamadır.

  Türkiye’nin gündemini manen ve madden çıkmaza sokan Kürt Meselesini ancak tarihselci bir anlatımla kavrayabiliriz.

  Gündemi takip ederken, Kürt Meselesi içerisindeki iki önemli başlığa şahit oluyoruz; anadil ve özerklik.

  Siyaset Meydanı programında bu duruma çözüm olamayacak ancak kendi durumunu çok iyi özetleyebilen bir yorumda, yorumcu alışık olduğumuz (malesef) öfke ve nefret dili yerine, kendini ifade eden Türk tarafından meseleye bakışını sunabilen bir yoruma şahit oldum. Özetle; nereden çıktı tüm bunlar? diyordu.

  Burnumuzun dibinde yaşanan bir savaşı ve o savaşın 80 yıllık sürece yayılan dönemlerini bir Türkiyeli Türk’ün bilme(me)si kadar tuhaf bir şey olabilir mi? Yorum sahibi gibi konudan bihaber insanların çok sayıda olduğuna sıkça şahit oluyoruz.

  Bu gün, Kürtlerin bir sonuç olan PKK yahut BDP üzerinden “iyi Kürt-Kötü Kürt” olarak ayrılması, bölünmek isteyenler ile bir arada yaşamak isteyenler yahut özerklik konusunda ısrar edenlerce sorunsala dönüşmüş bir mesele karşısında unutulan çok daha önemli bir nokta var; Kürtleri ve Kürtlerin yaşadıklarını bilmeyen Türkler… Yukarıdaki yorum bunun bir ispatı.

  Bu gün, Türk, Kürt ayırt etmeden belki binlerce insanımızın öldüğü bir savaşı, bir süreci bilmemek yahut bilmediği halde insani değil, ırki nedenlerle taraf olma durumu gibi bir realite karşısında Kürt olmanın ne demek olduğunu hiç düşündünüz mü?

  Bu gün, annelerden anne olan Cumartesi Anneleri gözaltında kayıp evlatlarının bir mezar taşına muhtaçlar, yıllardır çok bilinen bir yerde eylem yapmaktalar ve hala birçok Türk bunlardan habersiz, o annelerin ölülerinin yerlerinin bilinmemesine bir de kendilerinin bilinmemesini eklerseniz, ortaya çıkan durumun vahimliğini anlayabilir misiniz?

  Siz, Kürtleri Gülten Kışanak’tan ibaret mi sanıyorsunuz? Ahmet Türk’ün benim şehrimde kırılan burnu sizin burnunuzun direğini sızlatmıyor mu?

  Siz Kürtleri, Kardelen öğretmen gibi ‘ size mi kaldı benim haklarımı savunmak ‘ diye çıkışan insanlardan ibaret mi sanıyorsunuz? Yavrusunun ciğerlerini eteğine toplayan Ceylan Önkol’un annesi de o Kürtlerden biri, bu sizi hiç düşündürmüyor mu?

  Siz hiç bir akşam, Osman Baydemir’in ‘ ne olur Allah rızası için bitsin bu savaş ‘ dediğine şahit olmadınız mı? İçinizden bir zerre, Osman Baydemir’in samimiyetine inanmadı mı, sesini duymadı mı?

  Tüm bunlar mevcutken, bu insanlar topraklarında yaşarken, topraklarına, mallarına ve hatta canlarına el konulduğu, üstelik bunu devletin meşru kuvvetlerinin eliyle yapıldığı realitesi karşısında, asıl bu duymazlık, görmezlik, bencillik nereden çıktı?

  Türkiye Türklerin olduğu kadar Kürtlerindir de. Ancak bir farkla; Türkler dillerine, topraklarına ismen ve hükmen sahipken, Kürtler dillerinde ve topraklarında hak iddia edemediler. Bir farkla; Türkler, ‘ nereden çıktı bunlar? ‘ diye sorarken, tarihten ve gerçeklerden bihaber yaşarken, Kürtler canları boğazlarında bu süreci yaşayarak öğrendiler. Bir farkla; Kürtlerin dilleri yasaklanırken, Türkler her sabah, kendi dillerinde ‘ Ne mutlu Türk’üm diyene ‘ dedi, bununla kalmadı, dedirtti.

  Bunların nereden çıktığı sorusu sonuçtur, neresi ve nedeni araştırma gerekir, internet çağında 15 dakika içerisinde tüm bu acıları yaşayan en az 10 tane Kürt ile iletişime geçip, nereden çıktığını öğrenebilirsiniz. Bu kadar basit, eğer vicdansız yahut ırkçı değilseniz nedenini, neresini öğrenir, tek endişe halinizin kendinize ait olmadığını anlarsınız. Bu da bu kadar basit.

  Yoksa size dedeleriniz, ezanın zorla Türkçe okutulduğu, Kuranlarını korkudan toprağın altına gömdüklerini gözyaşlarıyla anlatmadı mı? Benim babaannem anlattı ancak aynı süreci yaşayan anneannem anlatmadı, bilmediğinden değil, işine gelmediğinden. Anladınız, değil mi?

  İnsanların dillerini yasaklayamazsınız, 80 yıl yasakladıysanız, 80 yıllık yasakçılığın sona ermesinde rol oynamak zorundasınız. O Kürtçe konuşuyor, bu konuşmuyor yorumları aylaklıktır, gereksizdir ve iş görmezdir. Bu minvalde, iki dil gerekiyorsa iki dil; üç dil gerekiyorsa üç dil, hak ettiği serbestliğe ve tanınırlığa sahip olmak zorundadır.

  Hiçbir dil, ırkçılığın, endişeli tiplerin şamaroğlanı değildir, olmamalıdır! Edi Bes e!

******************

  İki dil ve özerklik durumu gündeme geldiğinde, Ak Parti içinden isimler neredeyse tehtide varan ‘ sonuçlarına katlanırlar ‘ cümlesi kurmaktan çekinmediler ancak unuttukları bir şey vardı. Kürtler Allah’ın hikmeti olarak dünyaya Kürt gelmişlerdi ve nedeni olmadıkları bir sürecin, sonuçlarına zaten katlanıyorlardı. Tecavüzden, işkenceden, ölüme kadar bir hiç uğruna bedel ödeyen Kürtlerin daha ödeyecek neyi kalmıştı ki?

  Burada mesele düğüm düğüm, tam durum bu iken YeniŞafak ‘ Tahammül Sınırlarını Zorluyorlar ‘ başlığı attı. Okurken acıyla gülümsedim; ya Kürtlerin tahammül sınırları, orası zorlanmakla kalmadı, tarumar edildi.

  Olaylar bununla bitmedi, başlık dolayısı ile YeniŞafak hemen eleştirildi üstelik İslamcı kimlikleri üzerinden. Nihal Bengisu Karaca, bu duruma güzel cevap veren tespitlerde bulunduğu ‘ Kürtçülüğün Hesabını İslamcıdan Sormak ‘ başlıklı yazısında bu duruma haklı itiraz etti.

  Bu itiraza küllühüm katılıyorum. Zira toplumun laikleştirildiği süreçten bu yana, eğitim ve sosyal hayatta dini kırılmalara, bu dini kırılmalara süreklilik katmak için türlü darbe planları yapanlara ve onların avukatlarına bakınca, mevcut Kürt Meselesini bu çıkmaza getirenlerin; totaliter laik, ırkçı, Ulusalcı, Kemalist yani din ile laik bir anlayıştan öteye geçememiş zihinler olduğunu görüyoruz. Bu meselede İslamcı kesim, zulmü sağlamak değil sadece zulme susmak nedeniyle pay sahibidir ve bu meselenin kesinlikle nedeni değildir ve hatta bahsi geçen sorun yaratıcılar tarafından kısmen hedef alınmıştır. Bu nedenle, sosyal medyada sık sık rastladığım bu tutuma bakıp; bu ülke de Müslüman dindar yahut İslamcı kesimin, kimsenin şamaroğlanı olmadığını şiddetle hatırlatırım.

  Ancak burada önemli birkaç husus daha var… Bahsi geçen yazı, İslamcı kesimin şiddete başvurmadığını örnekliyor. Bunun nedeni olarak İslamcı kesimi olumlulayamayız zira Kürtlerin sistematik olarak yaşadığı asimile etme, öldürülme, işkence çektirilme, gözaltında kayıp gibi acılarının hiçbirisini kendimi de neredeyse içinde gördüğüm İslamcı kesim yaşamadı. İddia ediyorum ki, aynı zulmü yaşayanlar İslamcılar olsaydı, Kürtlerin reflekslerine benzer tepkiler verirlerdi.

  Bir başka açıdan bakınca, İslamcılar da, resmi ideolojinin hedeflerinden, Kürtler kadar yok edilmeye çalışıldıktan sonra yukarıda bahsettiğim nedenlerden dolayı, şiddete başvurmadığı için, demokratik yöntem izledikleri için, bu gün açıkara hükümet oldukları yorumları düşülüyor. Bir nevi bu tutum ile kazandıkları söyleniyor. Sahi nedir kazanç?

  Kimse alınmasın, başörtülü kadınlar üzerinden lanetlenen jeep kültüründe, işadamı rolündeki Müslüman dindarların, yıllık vergisi yıllık asgari ücretin üzerinde araçlara, cehennem çukuru gibi iğreti, israfın kol gezdiği otellerde tatillere, mini etekli, abartı makyajlı, maddi yahut sosyal ihtiyacı olmadığı halde sırf statü endişesinden başını açıp çalışan kadınlara bakınca; sahi kazanmak bu mudur?

  Kürt Meselesi burnumuzun dibinde iken, birkaç marjinalin kışkırtması sonucu, çözüm yerine ‘ sonuçlarına katlanırsın ‘ demek, hükümet olmuş olmak mıdır kazanmak? Öyleyse, vallahi ben kazancın ne olduğunu bilmiyorum!

  Siz zengin, otokrat ve hüküm sahibi olmanın sarhoşluğunda kazandık diyorsanız, bence o müsabakada bir hile vardır!

  Konuyla direkt alakalı değil ancak yeri gelmişken; sürekli dış borçları, faizlerini ülkece ödediğimizi ballandıra ballandıra anlatan, kazanmış(!) Müslüman dindarlara bakıp, onların bu faizleri icat etmediğini bilsem dahi, faizin ateşten bir haram olduğunu adı gibi bilen bir Müslüman olarak, sevinmemizi bekleyen akıllara şaşıyor, faiz denen bu illetin, kanımıza kadar karıştığını görünce, düzeni değiştiremeyeceğimi bilsem de, euzu besmele çekip, tüm gücümle, bu düzene buğz ediyorum!