Cem Evleri, Ayşe Sucu, Diyanet

  Okulu bırakmış ancak okuyup, öğrenmeyi bırakmamış biri olarak salt cehaleti yaşam biçimi seçmiş olanların değil, siz gibi olamayanların dilleri, sizi de yakmak için en hassas noktanızdan vurabilir; sen ne işe yararsın, okudun da ne oldu?

  Misal, bir tarihi bilgi konusunda sizden az bilgiye ve dahası dar bakış açısına sahip bir tarih öğretmeni çıkabilir karşınıza ve bilgi edinmenin tek yolunun diploma olduğunu iddia eder, diplomasızlığınızı bile bile, sırf sizden bilgide geri olduğu için sizi yaralar; ne işe yararsın sen, okudun da ne oldu, belgen, diploman mı var? Der.

  Yaz başıydı, yeni edindiğim kitaplığımın raflarına kitaplarımı yerleştirirken, içinden düşen bir kağıt parçasına yazdıklarım, dağıttı beni. Çok üzüldüm ve içimden dışıma taşan bu üzüntüyü atlatmam birkaç gün sürdü. O kağıdı okuduğum gün, yetişkin ve güçlüydüm ancak bulunduğum noktadan geriye baktığımda, gördüğüm ama dokunamadığım 19 yaşındaki kızı düşünüp, o çaresiz halini çok içerledim. Evet, okulu bıraktığım yıllara ait, duygulu bir nottu, beni dağıtan…

  Bu konuları pek kimse kendi üzerinden yazmaz çünkü birçok Müslüman modern dünyanın dayatması karşısında ve Türkiye özelinde kendini zaten itilmiş ve kakılmış hissettiğinden ve İslami iç dinamiklerine yeterince sarılmadığından bir tür kompleks yaşar ve “acınası” görünmek istemez.

  Yine birkaç ay önce sözde demokrat ve adalet savaşçısı bir yorumu, “başörtülüler mağduriyet dışı düşünemiyor” diyen bir yorumu, çok sert cevaplayınca, başörtüsü destekçisi olduğunu her fırsatta gösteren bir dostumuz, durum bu iken benim sert çıkışımı konu etmiş. Çünkü bir yerinden bulaştığınız başörtüsü virüsü, başını örtmeyen bir erkek dahi olsanız, sizde imaj endişesi yaratır. Ve ideolojik yandaşlık sizi kör eder.

  Yani ortada hem bir başörtüsü mağduriyeti hem de bu mağdurların bu halinden “acınası varlık” çıkartma telaşı var. Ayrıca bu acınası(!) varlıkları itip kakma ve üzerlerinden rant elde etme arzusu…

  Özetle kişisel olduğu kadar kurumsal olarak da bir başörtüsü yasakçılığı hala var.

  Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’ne bir başörtülü üye olmak için başvuruyor ve üyeliği ret ediliyor. Sonra Doğan Satmış bu oy birliği ile redde karşı çıkıyor, bir sonraki oylamada başörtülü gazetecinin kabulü yönünde bir sonuç çıkıyor. Hemen sevinmeyin. Tam bunun üstüne Doğan Satmış’a bir başörtülüye destek olduğu için bedel ödetiliyor. Ve Doğan Satmış, TGC içerisindeki tüm etkinliklerden alındığını öğreniyor. Bazen başörtülü olmasanız dahi demokrat tutumunuzla bir başörtülüye destek olduğunuz için de mağdur edilmeye çalışırsınız. Vesile ile kısa bir not; Sevgili Doğan beye geçmiş olsun dileklerimle birlikte, teşekkürlerimi ayrıca bireysel de olsa destek vermek isterim malum Nasrettin Hoca damdan düşünce doktor değil, halinden anlayacak damdan düşmüş birini istemiş. Bizimkisi o hesap; damdan düştük.

 Diyanet Depremi

 Diyanette uzun yıllar Diyanet bünyesinde çalışan Ayşe Sucu’nun görevine son verdi. Meselenin iç yüzü henüz ortaya çıkmamışken düşülen yorum, bahsi geçen isim Ayşe Sucu’nun giyim kuşamıyla, yani başörtüsünü yarım örtme şekliyle ilişkilendiriliyor.

  Ben Ayşe Sucu’yu sevgili Hidayet Tuksal’ın köşe yazısından tanıdım, uzun mesaili çalışmalarından, emeklerinden bahseden yazısından tanıdım. Hidayet hanım gibi kalemi yalan yazmayan bir yazara güvenimden, tüm yazdıklarına bakarak Ayşe Hanımı tebrik etmek isterim.

  Bundan sonrası Ayşe Sucu değil onun üzerinden bir başörtüsü mağduriyeti ve AK Parti bürokrasisi karalaması yapmak isteyenler…

  Güya Diyanet, Ayşe Sucu’nun yarım örttüğü başörtüsüne ve başörtüsünün dini bir zorunluluk olmadığı görüşlerine binaen kendisinin çalışmalarına son vermiş?

  Bu haberi yapanlar acaba hiç dönüp bir Diyanet’e bakmış mı? 28 Şubat sonrası özellikle gündeme gelen başörtü fetvalarında, ağız göz kıvırmadan, Diyanet ne zaman “başörtüsü kesinlikle Allah’ın emridir” diyebilmiş? Ne zaman? Bunu söyleyemeyen Diyanet’in ne işi olabilir başörtüsüyle?

  Ama burada niyet başörtüsü değil, Ayşe Sucu’ya sahip çıkmak değil, Diyanet’i Ak Parti hükümeti dönemiyle yorumlayıp, hem hükümeti hem de Diyanet’i yıpratma arzusu. Hem Ak Parti’ye hem de Diyanete radikal sıfatı yapıştırma arzusu.

  Bu gün hala mağdur edilmeye devam edilen başörtülülere, yeni mağduriyet ve bu mağdur hallerine dahi türlü çirkin ifade atfedilirken sırf Ak Parti hükümetine bilinçli olarak, bir pozisyon atfetmek için takınılan bu çirkin tutum neden gözlerden kaçıyor?

  Oysa birçok ağız, Ayşe Sucu’nun çalışmalarında bir kurum altında çalışmasına rağmen, kurumdan bağımsız hareket ettiğini izah ediyor, bu gerçek neden bilinçli olarak atlanıyor?

  Ak Parti dün mü hükümet oldu yahut Ayşe Sucu düne kadar tam tesettür halinde miydi?

  Diyanet’in mutlak bir bürokratik sorunu vardır, bu minvalde fırsat kollayanlar bunu ranta çevirmeye çalışıyorlardır. Çünkü Diyanet maalesef hala resmi ideolojinin bir kurumudur.

  Misal mi? Misal arayan, Diyanet içerisinde halen Alevilere açılmamış çatı başlığı altında, bu kurumun dini öz yanı sıra resmi ideolojinin güdümünde işlevsel olduğunu görebilir. Yani Ali Balkız Aleviliği ne ise Diyanet Sünniliği odur. Ve bunların ne Alevilerin ne de Müslüman dindarların mağduriyetleriyle bir dertlenmesi yoktur. Misal mi? Misal arayan, bir ibadethane olan Cemevlerinin, Alevilerden vergi alınmasına rağmen elektiriğinin ve suyunun kesildiğini anlatan, devletin bu ibadethaneye bütçe ayırmadığından dert yanan ve bu konuda çok haklı olan Alevi vatandaşımıza kulak verebilir.

  Totalde mesele resmettiğim gibi karanlıkken, 28 Şubat’ın altından askerin elini kolunu yönlendiren Koç Holding gibi TÜSİAD gibi imzalar çıkmaya da başlamışken, bir hiç uğruna tam 13 yıl başörtülüleri ve onlarla ilişiği olanların halen karanlık işlerine devam etmeleri tahammül edilebilir gibi değil.

  13 yıl ve daha fazlası bir süreçte ne bu karanlık insanların, ne bu görmez duymaz, iş görmez bürokratların gölgesinde el yordamıyla inanç özgürlüğü için ekstradan mesai harcatmaya dur demenin vakti gelmiş de, geçiyor bile.

  13 yıl ve daha fazlası bir süreçte, bir gün başörtüsü zorla açılmış kadınları duymayan ancak Ayşe Sucu üzerinden tersine bir başörtüsü savunuculuğu yapanların susmasının da vakti gelmiş de, geçiyor bile.

  Tek din, tek mezhep, tek ırk, tek dil mantığına Kürtçe konuşursak, gereğini yapacaklarını iddia edenlerin kulaklarına var güçle; EDİ BES E!

  Gerekeni yapsınlar şimdi.

NOT: Ali Şeriati başlığında yazacağım “İnsanın Dört Zindanı” kitap incelemesi yazısını biraz geciktirdiğim, sözümü tutamadığım için okurlarımın affına sığınırım, önümüzdeki hafta sözümü yerine getireceğim inşallah.