RSS Feed for This Post

Kayıp Zaman’ın izinde / Marcel Proust

“… ıhlamura banılmış kek parçasının lezzetini tanır tanımaz […] sokağa bakan gri renkli eski ev bir tiyatro dekoru gibi belirdi. Annemler için yaptırılan bahçedeki küçük ev, ve bunlarla beraber bütün şehir, öğle yemeklerinden önce gittiğim o meydan, alış-veriş yaptığım sokaklar, hava güzel olduğunda geçtiğim yollar. Hani şu Japonların eğlencesi var ya. Sıradan kağıtları su dolu bir porselene batırıyorsunuz da o ana kadar birbirine benzeyen kağıt parçaları renk ve şekil değiştirerek farklılaşıyor, çiçek oluyor, ev ve insan şekillerine giriveriyor. Aynı onun gibi bahçemizin bütün çiçekleri […], köylüler ve minik evleri, kilise, bütün Combeay ve çevresi adeta elle tutulur bir halde ıhlamur tasımdan dışarı çıktı …”

Trackback URL

ÖNEMLİ

--------------------------------------------------------------------

Tüm yazı, yorum ve içerikten imza sahipleri sorumludur. Yayımlanmış olmaları, bu görüşlere katıldığımız anlamına gelmez.

Hakaret içerse dahi bütün yorumlar birer fikir eseridir. Ama bu siteye ilk kez yorum yazıyorsanız, yorum kurallarına gözatın yine de.

Not: Sitenin ismini dert etmeyin, “derinlik” üzerine bayağı bir geyik yaptık, henüz söylenmemiş bir şey bulmanız oldukça zor :)

Editörle takışmayın, o da bir anne-babanın evlâdıdır, sabrının sınırı vardır. Siz haklı bile olsanız alttan alın, efendilik sizde kalsın.

Sitenin iç işleriyle ilgili yorum yapmayın, aklınıza takılan soruları iletişim kutusundan sorun, kol kırılsın, yen içinde kalsın.

Kendi nezaketinizi bize endekslemeyin, bizden daha nazik olarak bizi utandırın. Yanlış ve eksik şeylerden şikayet etmek yerine bilgi ve yeni bakış açısı sunarak tamamlayın, düzeltin, tevazu ile öğretin bize bildiklerinizi.

Bu kurallara başkasının uyup uymamasına aldırmayın, siz uyun. Bütün yorumları hızla onaylanan EN KIDEMLİ YORUMCULAR arasındaki nizamî yerinizi alın.

--------------------------------------------------------------------
  • Siz de fikrinizi belirtin