YAKINDA: Soyut Görme – Teori ve Pratik
By my on May 18, 2013 in Görmek, Göz, Resim Sanatı, Soyut Sanat (Kaynak)
“Sanat bir yalandır, Hakikat’in üzerindeki örtüyü kaldırmamıza imkân verir” (Pablo Picasso)
Venedik’teki Accademia müzesindeyim. Eserleri değil pencereden dışarıyı seyrediyorum, Venedik’i. Camın üzerindeki eğrilikler sebebiyle görüntü deforme oluyor. Kanalın üzerinden geçen Ponte dell’Accademia’nın basamakları eğri büğrü, insanlar yürüdükçe boyları uzalıp kısalıyor, birbirlerinin içine giriyorlar ama kimse düşmüyor. Başımı hafif oynatıyorum, köprü ortadan ikiye bölünüyor bir anda ama yine de yıkılmıyor.
LSD kullananların anlattığı görsel tecrübeleri, alternatif gerçekliği (=halisünasyonları ) hatırlıyorum. Hangisine inanayım? Gözlerime mi yoksa bu deformasyonları “düzelten” aklıma mi? Aklım bu deformasyonu daha önceki tecrübelerine dayanarak normalleştiriyor: Bir köprü böyle duramaz, insanlar uzayıp kısalmaz, demek ki bir aldanış var ortada, bir illüzyon. Algıladığım yalan Venedik aklım tarafından reddediliyor. Dünya ve eşya hakkındaki bilgiyi kullanan aklım olması gereken Venedik tasavvurunu görünen Venedik’in yerine koyuyor.
Picasso şöyle diyordu bu konuda: “Gördüklerimi değil düşündüklerimi çiziyorum”. Ya ben? Benim işim daha zor: Gördüklerimi reddediyorum, aklettiklerimi gerçekten görülmüş gibi kabul ediyorum!
Oysa bu şehre ilk defa gelmiştim. İstanbul ya da Paris’te geçerli olan fizik kanunlarının bu şehirde de geçerli olacağını kim garanti etti bana? Geçmişte hep öyle olmuş olması mıdır sebep? Fizik kanunlarının (sözümona) evrenselliği bir alışkanlıktan mı ibarettir? (Bkz. Tümevarım, Nedensellik ilkesi ve Bilim’in Putlaşma sebepleri)
Resim: Pablo Picasso, La Lectura (okuma)
1 Yorum
Yazan:Derin Düşünce (@DDGrubu) Tarih: May 18, 2013 | Reply
YAKINDA: Soyut Görme – Teori ve Pratik(1): http://t.co/By1VzkxVJW