Tayyip Erdoğan’ı devirmek için kaç para lazım? (Bölüm I)

Paranın gücünü kullanarak demokrasiyi by-pass etmek

Demokrasiye karşı etkili bir silahtır para. Halkın seçtiği hükümetleri düşürmek için ulusal paranın değeri ile “oynamak” ise eskiden beri kullanılan bir taktiktir. Meselâ yeraltı zenginliklerini Fransa’ya kaptırmak istemeyen Gine halkı 1958’de yapılan bir referandum ile “tam bağımsızlık” dedi ve Paris’i uyuz etti. [0] Peki Paris ne yaptı? Gine’nin ihtiyacı olan bütün teknisyenlerini geri çekti, teknik belgeleri Fransa’ya kaçırdı, köprü yol vs altyapıyı yıkarak gitti. Ama bu da yetmedi.  Ahmed Sékou Touré önderliğinde kurulan hükümeti devirmek için 1960 senesinde Fransız gizli servisi büyük miktarda sahte para basıp dağıttı ve fiatlar bir anda çıldırdı. Öyle ya, altın ve uranyum çalmak için Mali’deki gibi katliam yapmak, bir yerleri bombalamak şart değil ki. [1] El Kaide gibi bir öcü-kukla yoksa el altında, ekonomik silahlar var. Uzaktan kumandalı isyan çıkartırsınız, halkın iradesiyle başa gelen bir hükümeti güçsüz/ beceriksiz /gayrımeşru gösterirsiniz,  sonra da devirip yerine kendi adamlarınızı koyarsınız. Sağcı, solcu, İslâmcı fark etmez, bütün darbelerde ve devrimlerde ortak olan “teknik” unsurlar vardır. (Bkz. Curzio Malaparte’nin harika kitabı Darbe Tekniği: Türk ordusu neden (artık) darbe yapamıyor?)

Sorospu çocukları geliyoooor!

“İngiltere Merkez Bankası’nı soyan adam” diye ünlenen Georges Soros para kullanarak hükümet mühendisliği yapan ilk finansçılardan biri oldu. Sene 1992, avro para birimi henüz ortada yok. Avrupa Para Sistemi (APS) denen bir mutabakat var; ulusal para birimleri alt ve üst sınırlar içinde dalgalanıyor. Bu “kabul edilebilir” risk seviyesi Avrupalı merkez bankalarının hem bağımsız kalmalarını hem de belli bir mali disiplin içinde hareket etmelerini sağlıyor. Gelin görün ki “bizim” Soros’un başka planları var: 16 eylül günü sterline karşı oynuyor ve Londra’yı şoka sokuyor. Zira aşırı değer kaybeden İngiliz ulusal parası APS’ten çıkmak zorunda. Soros o gece 1 milyar dolarcık bir kâr ediyor ama asıl hedefi başka. İzleyen günlerde İtalyan lireti ve İspanyol pesetası da aynı darbeyi yiyorlar Soros’tan. Temmuz 93’te Fransız frangına geliyor sıra. Görünürde paranın değer kaybetmesine sebep olacak bir şey yok. Fransa’nın makro göstergeleri olumlu: Enflasyon düşük, dış ve iç borçlanma sürdürülebilir seviyede, dış ticaret dengesi fazlasıyla pozitif. Ama Soros’un çelme taktığı frank paldır küldür düşmeye başlıyor. Fransız Merkez Bankası üç haftada bütün rezervlerini tüketiyor. Alman Merkez Bankası Paris’e destek olmak için 60 milyar mark harcayarak 210 milyar frank satın alıyor ama nafile. Frank da APS ile belirlenen kırmızı çizginin altında artık. Avrupalılar %2,5 olan “makul” dalgalanma sınırını %15’e kadar genişletiyorlar önce. Ama geriye kurtaracak bir şey kalmayınca APS çöküyor.

Soros’un amacı hükümet devirmek değildi o sıralar. “Bizim” Georges sadece ulus-devletlere belli mevzularda hükmetmek istemişti. Paranın ve piyasaların gücünü kullanarak demokrasiyi by-pass etmek, hükümet mühendisliği yapmak istiyordu. Yani sandıkla, partiyle uğraşmadan, referandum demeden Avrupa’ya (ve sonra dünyaya) kendi “OPEN SOCIETY” vizyonunu dayatmaktı amacı. Başardı da.[2]

Kısacası bir halkın kendi hükümetini seçme, kendi yasalarını yapma özgürlüğü ile yerli/yabancı iş adamlarının ekonomik serbestlikleri çatışabilir. Böyle durumlarda bazı iş adamları demokratik rejimi yıkıp yerine liberal bir diktatörü geçirmek isterler. Şili’de halkı işkenceler altında inleten diktatör Pinochet uzun süre Hayek gibi liberal düşünürlerin ve Amerikalı iş adamlarının açık desteğini almıştır. Bir başka deyişle demokrasi ile liberalizm çatışabilir. Bizzat Liberal düşünür Friedrich August von Hayek’in Şili’li bir gazetecilye yaptığı röportajda ifade ettiği gibi:

 ”Şahsen liberal bir diktatörü liberal olmayan demokratik bir hükümete tercih ederim – Personally I prefer a liberal dictator to democratic government lacking liberalism.” (1981, Renee Sallas, El Mercurio)

AKP’yi devirmek kaça patlar?

Türkiye’de seçimle başa gelmiş bir hükümet yerli/yabancı bazı iş adamlarının ayağına basarsa bu insanlar kendi güdümlerinde bir diktatörü tercih edeceklerdir. Büyük şirketlerin ve bankaların çıkarları elbette sıradan halkın çıkarlarından önemlidir(!) Peki kaç para? Yani AKP hükümetini devirmek için kaç para gerekir? Hemen cevap verelim:

Bir kere Gine veya ve Latin Amerika ülkeleri gibi kolay lokma olmaz Türkiye. GSMH’sı, ihracatı, endüstriyel üretimi, ürün çeşidi fazla büyük. Üstelik borsayı sallamak, yerli ve yabancı sermayeyi kaçırmak, bu yolla işsizliğin artması vs. Bunlar zaman alan şeyler. Peki ya Fransız Frangına uygulanan yüklenme Türk parasına karşı yapılamaz mı? Tahmin ediyorum Merkez Bankası 150-200 milyar dolarlık bir rezerve sahiptir.  Yani bu saldırı teorik olarak mümkün ama büyük maddi imkânları devreye sokmaları lâzım. Merkez Bankası karşı önlem alır, iş uzar. Operasyon yine kârlı olmaktan çıkar. Neden “kârlı” diyoruz? Bir banka soymak için harcanack para bir bakkal dükkanına kıyasla kat kat fazladır. Kaz gelen yerden tavuk esirgenmez. Aynı şey geçerli; başbakan yüzünden 5 milyarlık rant kaybeden bir banka/holding hükümet devirmek için tutup da 40-50 milyar doları ziyan etmez.

Demek ki enflasyonu düşmüş, büyüme hızında dünya ikincisi olmuş, IMF borçlarını kapamış, kredi notları ve borsası yükselen bir ülkede (sadece) para kullanarak darbe yapmak çok pahalı. Hatırlayın, Soros’un Paris ve Londra’da darbe yapmaya niyeti yoktu, sadece bir konuda ellerini zorlamak istemişti.

Sonuç

Neticede AKP’yi devirmek için “makul” bir bütçe 1 milyar doların altında olmalı. İyi de bu kadar az parayla ne yapılır? Küçücük bir kamp ateşi yüzünden hektarlarca orman yanabiliyorsa 40-50 milyon dolarla neden darbe yapılmasın?

 Zannediyorum bunun mükün olduğu Gezi olayları sırasında çıktı ortaya. Meselâ Ankara’daki göstericiler İstanbul’a kıyasla çok daha fazla şiddet uyguladılar. Ayrıca şurayı burayı işgal etmediler. Doğrudan başbakanın ailesini ve çalışma arkadaşlarını hedef aldılar. Ateşe verilen binaların listesi dikkatle incelenirse anlık öfke değil çok önceden belirlenmiş bazı güzergâh ve hedeflerin olduğu ortaya çıkar.

Amaç neydi? Başbakanın akrabalarını, bazı bakan ve milet vekillerini yerlerde sürüklemek ve bu görüntüleri CNN + BBC kanalıyla dünyaya naklen servis yapmak? Gerçekten de gazeteci hatası sayılmayacak çok şeyler oldu:

• Batıdaki gazetecilerin 2009’dan kalma trafik kazalarını “polis şiddeti diye göstermesi,
• Olaylar başlamadan çok önce CNN tarafından kiralanan görüntü nakil araçları,
• CNN’nin AKP mitinglerindeki kalabalığı protesto diye yayınlaması,
• Alman gazetelerinin şiddet uygulayan bir Amerikan polisini “Türk” diye yutturması,
• vs

Bütün bu anormallikler böyle bir küresel hazırlığa işaret etmiyor mu?

Bu birinci hedef tutmazsa en azından “etkili/yetkili” birilerinin çalısma odasını talan etmek, devletin artık işlemediği, kendini dahi koruyamadığı mesajını vermek. Yani Saddam’ın veya Kaddafi’nin devrildiği sıralardaki görüntülere benzer birşeyler yakalamak. Üçüncü bir hedef ise paniğe kapılan polislerin gerçek mermiyle kalabalığa ateş açması, 200-300 göstericiyi öldürmesi olabilirdi. İlk kurbanlar verildikten sonra ölenlerin kimliklerine göre provokasyonun gerisi gelirdi: Kürtler, Alevîler…

Paranoyak mı göründü size? 20 gün boyunca ağaç/park konusundan çok “polis gerçek mermi kullanıyor yaralanan var, ölen var, polisler lütfen emirlere itaat etmeyin” türünden mesajların  Twitter’da dolaşması da mı dikkatinizi çekmedi?  

Manipülasyon… Olmasını istediğin şeyleri zaten olmuş gibi göster, medyayı kendi zaferine inandır, zihinleri hazırla, polisi, valiyi mağlubiyete ikna et. Onlar da tam bunu yaptılar. Kısaca küçük bir kamp ateşi yakıp büyük bir ormanı tutuşturmak istediler. Ya da 50 milyon dolar dolar harcayıp 5-6 milyarlık rantlarını kurtarmak diyelim. Kısaca “rantabl” bir operasyondu hedeflenen. Bu seferlik olmadı.

(Devam edecek)

Dipnotlar

0° Halk iradesi Avrupa’da kutsaldır ama beyaz adam içindir bu hak. Hatta ideali beyaz olmanın ötesinde zengin ve Hristiyan olmaktır. Hem fakir, hem zenci hem de Müslüman olan Afrikalı bir halkın iradesine kolay kolay saygı gösterilmez. Avrupa’nın elitleri beyaz olmayan ırklara hâlâ tepeden bakarlar. Bırakın böyle bir halkın kendi kendini yönetme hakkını, yaşam hakkını bile tanımazlar. Meselâ Kızılderililerin veya Güney Amerikalıların uğradığı soykırımlar Avrupalıları meşgul etmez. Pol Pot gibi veya Kaddafi, Saddam gibi eli kanlı diktatörler Avrupa ile her zaman işbirliği yapabilmiştir. Kaddafi sadece ingilizleri veya fransızları öldürdüğünde “terörist” ilân edilmiştir. Hitler’in affedilmemesindeki birinci sebep de budur: Beyaz adamı öldürmüştür o. Yoksa 6 milyon Avrupalı Yahudi değil de 66 milyon Kongoluyu öldürseydi bugünkü kadar konu edilmezdi.

1° Fransa’nın Mali operasyonu ile ilgili olarak:

• Tombuktu’da çocuk öldürmenin Paris’teki faydaları
• Mali: Fransa para etmeyen “değerler” için savaşır mı? 
• Fransa ve Amerika neden teröre destek oldu? 
• Uranyum ve Altın için İnsan Öldüren Uygar(!) Batı Geliyor! 
• (sakın!) Kurtarma operasyonu – Cezayir şike mi yaptı?

Ayrıca Afrika üzerine:

• Somali: Korsan mı, balıkçı mı?
•  Özgür Bırakılan Kölelerin Ülkesi: Sierra Leone (1)
• Özgür Bırakılan Kölelerin Ülkesi: Sierra Leone (2)

2° Tepeden inmeci, neo-liberal ideolojisi “competitive markets are the best way to organize society” olan Georges Soros’un parasıyla destek olduğu bir kaç eylemi sayarsak:

• Ulusal paraların dayanışması yerine ortak para avro,
• Doğu Avrupa’da portakal vs “renkli devrimler” yoluyla Rus nüfuzunun azaltılması,
• Doğu Avrupa’nın AB’ye entegre edilmesi,
• Avrupa güvenliği için bağımsız bir ordu değil NATO’nun tercih edilmesi,
• Eşcinsel evliliklerin resmen tanınması,
• Olur olmaz yerlerde soyunan Femen ekibiyle “eski ahlâkî düzenin” protesto edilmesi…

… Bu konuda makale okumak için…

1. Çapulculuk ve sivil itaatsizlik arasındaki fark nedir?
2. Tayyip Erdoğan’ın kellesini isteyenler onu Salvador Allende zannediyor »
3.  Taksim Meydanı’na alternatif bakış
4. Sevgili başbakanım, “milletin dediği olacak” demişsin
5. Gezi Parkı’ndaki isyan bitti mi?
6. Ne kadar az bilirseniz…
7. Ben bir bankacıyım Gezi Parkı’nda, ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında
8. Gezi Parkı: Kür mü yoksa kürtaj mı?
9. Derin Nefret
10. Tayyip Neden Devrilmedi?
11. Tayyip Erdoğan’a karşı küresel bir komplo var mı?
12. Bu hesap tutmayacak
13. Gezi Parkı “içeriden” nasıl gözüküyor?
14. Gezi Parkı komplo teorisi mi yoksa gerçek komplo mu? (Video)

Sivil itaatsizlik, isyan ve devrim konusunda:

• Sivil itaatsizlikten sivil serseriliğe doğru
• Ötekiler için sivil itaatsizlik rehberi (Ümit Kardaş)

… Bu konuda e-kitap okumak için…

Banka Ordudan Tehlikelidir!

Atina’da, Roma’da, Madrid’de ve Washington’da artık halkın değil bankaların dediği oluyor. Batı’da demokrasi geriliyor, yeni bir düzen kuruluyor. Alıp satma özgürlüğü nasıl oldu da halkı bankaların kölesi yaptı?

İnsanî değerlerin değil maddî değerlerin hakim olduğu her toplum kendi arsızlığı altında ezilmeye mahkûm aslında. Thomas Jefferson, George Washington, Max Weber, Hannah Arendt, Karl Marx ve Alexis de Tocqueville’in eserlerinde ısrarla üzerinde durulan bir mesele bu. Zenginleşmeye ve para ile daha çok haz almaya odaklanan insanlar bencilleşiyorlar. Siyasetten, cemiyetin dertlerinden uzak, oy kullanmaya bile üşenen bir güruh çıkıyor meydana.

 Tam da bu yüzden Batı’da demokrasinin en büyük düşmanı batılı insan modeli oldu. Kendini özel hayatına hapseden, lüks tüketime, tatile, konfora odaklanan batılı insanlar politikadan uzaklaştılar. Bu refah toplumunun bireyleri diğer insanların dertlerine duyarsızlaştı. Para bu süreçte kutsallaştı. Yine bu yüzden bankalar ve bankacılar ilahlaşarak hukukun üstüne çıkabildiler.

İşte bu fikrî zemindir sermayeyi aşırı büyüten, savcıları, hakimleri bile etkisiz hale getiren. Bankacılarına söz geçiremeyen batı toplumları tıpkı 1980′lerde ordusuna söz geçiremeyen Türkiye’nin durumuna düştüler… Peki 2008 ekonomik kriz süreci nasıl gelişti? Krizi tetikleyen ve büyüten ne oldu?

Bize yansıtılanın aksine, 2008’de Amerikan emlâk sektöründen başlayan kriz öngörülemez bir felaket değildi. Yapılan düpedüz bir piyasa darbesi idi aslında. Tasarlanmış, planlanmış, yürürlüğe konmuş bir operasyon. Bu operasyonu yöneten insanlar daha 1980’lerde Batı adaletinin üzerine çıkmışlardı. Krizi frenleyecek yasal engelleri bir bir kaldırdılar, krizin küreselleşmesini sağlayacak mekanizmaları yine onlar kurdular. Yaklaşık 40-50 kişilik bir ekip. Kriz sürecinden zenginleşerek ve güçlenerek çıktılar. Banka kurtarma operasyonlarıyla halen zenginleşmekteler.

Elinizdeki 60 sayfalık bu e-kitap Batı’da demokrasinin gerileme sürecini sorguluyor:

1. Demokrasinin zayıf noktaları nelerdir? Bankalar nasıl oldu da halkın iradesini ayaklar altına alabildiler?

2. “Hukuk devleti” diyerek örnek aldığımız demokratik ülkeler neden bu Piyasa Darbesi‘ne engel olamadılar?
3. Askerî darbelerden yakasını kurtaran Türkiye’de hükümet Piyasa Darbesi ile devrilebilir mi?

 Buradan indirebilirsiniz.