Millî eğitim aforizmaları

• Kültür-Sanat sahasını boş bırakmanın bedeli düşmanların kültürünü yaşamaktır. Kelimelerini kaybeden halklar özgürlüğün hayalini bile kuramaz.
• Türkiye Müslümanları ne yazık ki kültür-sanat-felsefe sahasını uzun müddet boş bıraktılar. Hâlâ eski solcu-taze liberaller bu meydanda at koşturuyor.
• TRT kanalları bile CNN kelimeleriyle konuşuyor : « İslamcı terörist … » Kendi kavramlarını üretemeyen bir Türkiye nasıl özgürleşir ?
• Kültür-Sanat-Felsefe sahasında Batı’yı reddetmek en az Batı hayranlığı kadar aptalca. Ancak bize sunulan/dayatılan şeylere Müslümanca bakmalıyız.
• Sözüm ona objektif olmak adına her resime, heykele, felsefî tasavvura eşit mesafede duramayız. Hümanizm, pozitivizm ve liberalizm de objektif değildir.
• Batı kendi tarihi ve iç dinamikleri doğrultusunda kendi kavramlarını oluşturuyor. Biz kendimizi anlatmak/sevdirmek zorunda değiliz.
• Hemen hiç bir lisan öğrencisi doğru dürüst Türkçe okuyup yazamıyorken 6 sene İngilizce öğrenmesi (ki olmuyor) ne büyük aptallık.
• Orta zekâlı bir insan 800 saatte İngilizce öğrenebilir yani 6-8 ay boyunca günde 4 saat çalışarak. Neden çocuklara 6 sene işkence yapılıyor ?
• Gerçekte kaç insan orta-lise sırasında öğrendiği yabancı dili kullanır? Hiç kimse. Gerçekten lisan gerekince kursa gidilir çünkü okul yetersiz.
• Boğaziçi veya ODTÜ’ye gelirsiniz, hazırlık okursunuz ve orta öğretimde hiç ingilizce öğrenmemiş olduğunuzu fark edersiniz.
• İngilizce öğrenerek güya dünyaya açılan çocukların kaç tanesi dünya ekonomisi yahut G20 hakkında 3 cümle kurabilir?
• Tarih, coğrafya, inkılap tarihi, bol bol bayrak ve vatan şiiri… 1930 model faşist yöntemle yetişen gençler PKK’lı olmadı mı?
• Atatürk putlarına zorla taptırılan CHP’li kuşak iki sene önce Kürt düşmanıyken bugün PKK sempatizanı değil mi?
• Demek ki kemalist dogmalarla yetiştirdiğimiz çocuklarımız kendi tutarsızlıklarından rahatsız olmayacak şekilde salaklaştırılıyor.
• Evde baba otoritesi, okulda öğretmen zulmü, askerde çavuştan ana avrat küfür, fabrikada müdür hakkını yesin. Faşizme yatkın insan üretiyoruz.
• Sürekli ezilen, zulme susmayı öğrenen ve alttakini ezmek için yukarı çıkma sırasını bekleyen bürokratlar da bu sistemin çocuğu.

• Beton ve çeliğe verdiğimiz önemi insana vermiyoruz. “Vizyon eksik” derken kastettiğimiz budur.
• Haksız yere kızdığınızda çocuk bile farklı ağlar; isterse 2 yaşında olsun. Adaleti, zulmü nasıl biliyor?
• Genel kültürü zayıf, işini sevmeyen, talebeyi hor gören bir öğretmeni çocuklar fark etmiyor mu sanıyorsunuz?
• Hak etmediği halde iş ve otorite sahibi olan öğretmenlerin okulu Türk çocuğunun yalakalık ve torpille tanıştığı yerdir.
• Karşılıklı 15 dakika oturup çay içmekten bile hoşlanmayacağınız bir kadının/adamın sizin çocuğunuzla 1 sene geçirmesini nasıl kabul edersiniz?
• Okulun son günü matematik kitabını yakan çocukları deli mi sanıyorsunuz? Dersi sevdiremeyen öğretmenlerin verdiği zarar büyük.
• Matematik öğretmenlerinin çoğu matematiği iyi bildiklerini göstermekle matematik öğretmek arasındaki farkı bilmezler.
• Türkiye icad etmekte geri bir ülkedir. Gençlerimiz kavramsallaştırma ve tasarımda zayıftır. Çünkü ülke temel bilimlerde geridir.
• Türkiye’nin temel bilimlerde geri kalma sebebi parasızlık değildir. Bu dallardaki öğretmenlerin isteksizliğidir. Hiçbir şey yapamayan “bilim yapar”
• Nasıl savcılarımız vazifelerinin adaleti değil rejimi korumak olduğunu sanıyorlarsa öğretmenler de kullanışlı aptallar yetiştiriyor.
• Kemalist sistemin çelişkilerini ve şizofrenik baskısını fark etmeyen bir öğretmenin kendisine “öğretmen” demeye hakkı yok.
• Sınıfta kurulan baskı ve gayri meşru hiyerarşi bütün toplumu zehirliyor. Öğretmenleri düzeltmeden hiçbir şeyi düzeltemeyiz.
• Ulus-devlet millî eğitimin ürettiği kullanışlı aptalları seviyor olabilir. Ama düşünmekten aciz bu çocuklar terör örgütleri için de kullanışlı.
• Kemalist eğitim anlayışıyla Hitler, Stalin ve Mussolini’nin okuldan beklediklerini karşılaştırın. Şaşıracaksınız.
• 1930 model faşizm bitti ama kapitalizm de kullanışlı aptal istiyor. Sorgulamadan yiyip içen tüketim kuklaları.
• AVM’lerden dışarı çıkamayan marka düşkünü gençleri yetiştiren yine bizim öğretmenlerimiz.
• Neticede Kemalist eğitim sistemimiz çocukları tektipleştiriyor ve bu kullanışlı aptallar kapitalizmin cephanesidir.
• Devletin görevi dindar ya da kindar gençlik yetiştirmek değil nefsine hakim olacak insanlar yetiştirmektir.
• Kemalist dogmalar kadar İslâmcı, sosyalist, hümanist, pozitivist takıntılar da zararlı.
• İyi, güzel ve doğruyu “bilen” öğretmenin “boş tahta” gibi gelen çocuklara eğitim “vermesi” saçmadır.
• İyi, güzel ve doğru zaten her çocuğun kalbinde var. Bunları uyandırmak, ortaya çıkarmak yeterli.
• Ama her çocukta ayrı bir güzelliğin saklı olduğunu bilecek ve buna hürmet edecek iyi, güzel ve adil öğretmenler az.
• Okullarımız birer Kemalist çamaşırhane olmaktan kurtarılmalıdır.
• Üniversitelerimiz birer yüksek lise, birer meslek kursu gibi çalışmakta. Üniversite yeniden tarif edilmeli.
• Öğretmenler beyinlere kemalist format atma teknisyeni olmaktan kurtarılmalı.
• Gereksiz şeyleri almak için borçlanan ve borç ödemek için sevmediği işte çalışan köleler Kemalist eğitimin çocukları.
• Her şeye üzülen ama hiçbir şeyle tam olarak ilgilenemeyen « aktivistler » eğitim sisteminin başarısızlığıdır.
• Seçme sınavları yüzünden paylaşmayı ve dayanışmayı değil yarışmayı öğrenen çocuklarımız bencilleşiyor… Ve biz masumuz öyle mi?
• Çoktan seçmeli sorularla formatlanan beyinler süpermarkette en ucuz salçayı seçmeyi öğreniyor. Ya iyiyle kötüyü ayırd etmek?
• Yırtık mini eteğiyle Ata’sına tapınmaya giden bu zavallılar uzaydan gelmedi. Bizim öğretmenlerimizin başarısı bu!
• Çocuklarımız hür ve sorumlu insanlar gibi yetişmeli. Bir kovandaki işçi arılar yahut karınca sürüsü gibi değil.
• Şekilcilik ve yüzeysellik de eğitim sistemimizden kaynaklanıyor. Faşist gösterileri vatan sevgisi sanıyoruz.
• Okullarda çocuklara zorla öğretilen resmî ideoloji bir beyin yıkama deterjanıdır. Bu zihinlere yapılan bir tecavüzdür.
• Bilen ve öğreten değil hisseden ve hissettiren öğretmenlere ihtiyacımız var. İnsan eğitimi robot üretimi değildir.
• Çocukların farklarını, iç zenginliklerini hiçe sayan tektipleştirici eğitim sistemi Kemalist faşizmin mirasıdır.
• Öğretmenlerimizin “eğitim” zannettiği şey özünde bir şartlandırma. Bu etkiye şu tepkiyi ver… çocuklar eğitilmiyor, programlanıyor.
• Millî eğitim kurumu çocukların beynine tecavüz merkezi olmaktan kurtarılmalı. Çocukları rahat bırakın.
• Kemalizm mağduru beyinler tarihî ve siyasî olayları dar pencerelerden okuyorlar: Onlar Ermeni, bunlar Hristiyan…
• Kemalist millî eğitim hemen herkesi sakat bırakan bir beyin ameliyatı. Çocuklara bunu yapmaya hakkımız yok!
• 15 sene okuduktan sonra hayata atılınca bildiklerini unutmak ve hayatı öğrenmek gerekiyorsa millî eğitim gereksiz değil zararlı demektir.
• Adalet duygusunu, paylaşmanın bereketini kutsal metinlerden değil açan bir gelincikten okumayı öğrenmeyecekse bırakın o çocuk “cahil” kalsın.

… Bu konuda Derin Lügat maddesi…

• Millî eğitim / Éducation nationale / التعليم الوطني
• Ulus-devlet / Etat-Nation / الدولة القومية
• Çağdaş / Modern / Contemporary / معاصر »
• Bilgi toplumu / Information society / مجتمع المعلومات »
• Vicdan / Conscious / Conscience / ضمير »
• Kapitalizm / Capitalism / капитализм / رأسمالية »
• Akıl / Zekâ / Reason / Intelligence / العقل »
• Fıtrî / Evrensel / Universal/ فطري »
• Medeniyet / Şehir / Cité / Civilisation / المدنية / الحضارة »
• İnsan / Birey / Kul / Homo Economicus / إنساني »

…  Eğitim konulu makalelerden …

• Lisansüstü’nün altında kalan gençlik… (Mehmet Salih Demir)
• Benim adıma eğitme! (Ufuk Coşkun)
• Evrim Teorisi Okullarda Öğretilmeli mi?(Mehmet Yılmaz)
• Kan Sevgisini Öğretmek…(Cemile Bayraktar)
• 100 Temel Eser, Eğitim ve İdeoloji (Alper Gürkan)
• İletişim Fakültesinde yumurta atmak (İbrahim Becer)
• Okulda zorbalık ve intihar ilişkisi(Mauren Healy)
• İki Mustafa (Cemile Bayraktar)
• 19 Mayıs Militarizmi (Ufuk Coşkun)
• Eğitim mi şart, Okul mu?(T. Suat Demren)
• Topluiğne, Cop ve Bıyık (Takunyalı Topluiğne)
• Aileni mi seversin devletini mi? İmam-Hatipli Bireyin dramı(Okan Arslan)
• Dil bir oyuncak mıdır?(T. Suat Demren)
• Millî Eğitim, Millî Beyin Yıkama, Millî Endoktrinasyon (Ufuk Coşkun)
• Öğrenci değil eğitim kurumu sınıfta kaldı (Cemile Bayraktar)
• Zihinler Artık Fikir Mezarlığı Olmasın (Fatma Kopuz)
• Nefret Suçları ve Eğitimin Rolü(Ufuk Coşkun)
• 24 Kasım Öğretmenler Bayramı : Bir 12 Eylül icadı!(Bilal Sambur)
• Zihne tecavüz mü millî eğitim mi?(Haki Demir)
• Zayıflamak istiyorsan daha çok yemelisin(Mehmet Yılmaz)
• Atam’ın Öğretmenleri (Ece Arı)

… Sanat, tarih, siyaset, ekonomi, felsefe üzerine kitap okumak için …

Derin Lügat 2.0

2ci Sürüme dair not: Birinci sürümden bu yana 12 yeni kelime eklendi Derin Lügat’a. İndirip ilk 30 kelimeyi okumuş olanların işini kolaylaştırmak için kelimelerin sırasını değiştirmedik. Yani 65inci sayfa sonuna kadar (Yalnızlık dahil) 2.0 ile 1.0 arasında bir fark yok. Bundan sonraki güncellemelerde de aynı yolu takip edeceğiz.

İnsanlık neredeyse 4 asırdır “ilerleme” adını verdiği müthiş bir gerileme içinde. Tarihteki en kanlı savaşlar, sömürüler, soykırımlar, toplama kampları, atom bombaları, kimyasal ve biyolojik silahlar hep Batı’nın “ilerlemesiyle” yayıldı dünyaya. En korkunç barbarlıkları yapanlar hep “uygar” ülkeler.  Her şeyin fiyatını bilen ama hiçbir şeyin değerini bilmeyen bu insanlar nereden çıktı? Yoksa kelimelerimizi mi kaybettik?

“Aydınlanma” ile büyük bir karanlığa gömüldü Avrupa. Vatikan’ın yobazlığından kaçarken pozitivist dogmaların bataklığında kayboldu. “Yeniden doğuş” (Rönesans) hareketi sanatın ölüm fermanı oldu: Zira optik, matematik, anatomi kuralları dayatıldı sanat dünyasına. Sanat bilimselleşti, objektif ve totaliter bir kisveye büründü.

Kimse parçalamadı dünyayı “Birleşmiş” Milletler kadar. Güvenliğimiz için en büyük tehdit her barış projesine veto koyan BM “Güvenlik” Konseyi değil mi? Daimi üyesi olan 5 ülke dünyadaki silahların neredeyse tamamını üretip satıyor. “Evrensel” insan hakları bildirisi değil güneş sisteminde, sadece ABD’deki zencilerin haklarını bile korumaktan aciz. Bu kavram karmaşası içinde Aşk kelimesi cinsel münasebetle eş anlamlı oldu: ing. To make love, fr. Faire l’amour… Önce Batı, sonra bütün insanlıkakıl (reason) ile zekânın (intelligence) da aynı şey olduğunu sanmışlar. Oysa akıl iyi-kötü veya güzel-çirkin gibi ayrımı yaparken zekâ problem çözer; bir faydayı elde etmek ya da bir tehditten kurtulmak için kullanılır. Bir saniyede 100.000 insanı ve sayısız ağacı, böceği, kediyi, köpeği oldürecek olan atom bombasını yapmak zekâ ister ama onu Hiroşima üzerine atmamak için akıl gerekir.

İster Batı’yı suçlayalım, ister kendimizi, kelimelerle ilgili bir sorunumuz var: İşaret etmeleri gereken mânâların tam tersini gösterdikleri müddetçe sağlıklı düşünmeye engel oluyorlar. Çözüm ürettiğimizi sandığımız yerlerde yeni sorunlara sebep oluyoruz. Dünyayı düzeltmeye başlamak için en uygun yer lisanımız değil mi? Kayıp kelimelerin izini sürmek için yazdığımız Derin Lügat’ı ilginize sunuyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

Edward Hopper’ı okumak

Amerikalı ressam Edward Hopper sadece Amerika’nın değil bütün Batı kültürünün en önemli ressamlarından biri. Hopper ile Batı resmi asırlardan beri ilk defa kısır ekol savaşlarını, soyut resim / figüratif resim gibi ölü doğmuş dikotomileri aşma fırsatı yakaladı.

Bu bağlamda, perspektif, ışık, gölge vb tercihleri aşan Hopper’ın yeni bir şey yaptığını savunuyoruz: Hopper Rönesans’tan beri can çekişen figüratif resme yeni bir soluk verdi. Tezimiz budur. Bu lisan-ı sûreti tahlil etmek için sadece Hopper’dan etkilenen diCorcia gibi fotoğrafçıları değil ondan beslenen Hitchcock, Jarmusch, Lynch gibi sinema yönetmenlerini, romancıları da kitabımıza dahil ettik. Diğer yandan Hopper’ın tutkuyla okuduğu filozoflardan yani Henry David Thoreau ve Ralph Waldo Emerson’dan da istifade ettik. Elinizdeki bu kitap Hopper tablolarına aceleyle örtülen melankoli ve yalnızlık örtüsünü kaldırmak için yazıldı. Hopper’a bakmak değil Hopper’ı okumak için.Buradan indirebilirsiniz.

Senin tanrın çok mu yüksekte?

Güzel olan ne varsa İnsan’ı maddî varoluşun, bilimsel determinizmin ötesine geçirecek bir vasıta. Sevgilinin bir anlık gülüşü, ay ışığının sudaki yansıması, bir bülbülün ötüşü ya da ağaçları kaplayan bahar çiçekleri… Dinî inancımız ne olursa olsun hiç birimiz güzelliklere kayıtsız kalamıyoruz. Etrafımızı saran güzelliklerde bizi bizden alan, yeme – içme – barınma gibi nefsanî dertlerden kurtarıp daha “üstlere, yukarılara” çıkaran bir şey var. Baş harfi büyük yazılmak üzere Güzel’lik sadece İnsan’a hitab ediyor ve bize aşkın/ müteâl/ transandan olan bir mesaj veriyor: “Sen insansın, homo-economicus değilsin”.

İşte bu yüzden “kutsal” dediğimiz sanat bu anlayışın ve hissedişin giriş kapısı olmuş binlerce yıldır. Tapınaklar, ikonalar, heykeller insanları inanmaya çağırmış. Ancak inancı ne olursa olsun bütün “kutsal sanatların” iki zıt yola ayrıldığını, hatta fikren çatıştığını da görüyoruz:

• Tanrı’ya benzetme yoluyla yaklaşmak: Teşbihî/ natüralist/ taklitçi sanat,
• Tanrı’yı eşyadan soyutlama yoluyla yaklaşmak: Tenzihî/ mücerred sanat.

Kim haklı? Hangi sanat daha güzel? Hangi sanatçının gerçekleri Hakikat’e daha yakın? Bu çetrefilli yolda kendimize muhteşem bir rehber bulduk: Titus Burckhardt hem sanat tarihi hem de Yahudilik, Hristiyanlık, İslâm, Budizm, Taoizm üzerine yıllar süren çalışmalar yapmış son derecede kıymetli bir zât. Asrımızın kaygılarıyla Burckhardt okyanusuna daldık ve keşfettiğimiz incileri sizinle paylaştık. Buradan indirebilirsiniz.

Öteki Sinemanın Çocukları

Yakında sinemanın bir endüstri değil sanat olduğuna kimseyi inandıramayacağız. Zira “Sinema Endüstrisi” silindir gibi her şeyi ezip geçiyor. Sinema ürünleşiyor. Reklâm bütçesi, türev ürünlerin satışı derken insanlar otomobil üretir gibi film ÜRETMEYE başladılar. Belki en acısı da “sinema tekniği” öne çıkarken sinema sanatının unutulması. Fakat hâlâ “iyi bir film” ile çok satan bir sabun veya gazozun farkını bilenler de var. Çok şükür hâlâ ustalar kârlı projeler yerine güzel filmler yapmaya çalışıyorlar. Derin Düşünce yazarları da “İnsan’sız Sinema Olur mu?” kitabından sonra yeni bir sinema kitabını daha okurlarımıza sunuyorlar. “Öteki Sinemanın Çocukları” adlı bu kitap 15 yönetmenle buluşmanın en kolay yolu: Marziyeh Meshkini, Ingmar Bergman, Jodaeiye Nader Az Simen, Frank Capra, Dong Hyeuk Hwang, Andrey Rublyov, Sanjay Leela Bhansali, Erden Kıral… Buradan indirebilirsiniz.

Kitap Tanıtan Kitap 6

Bir varmış, bir yokmuş. Mehtaplı bir eylül gecesinde Ay’a bir merdiven dayamışlar. Alimler, yazarlar, şairler ve filozoflar bir bir yukarı çıkıp oturmuşlar. Hem Doğu’dan hem de Batı’dan büyük isimler gelmiş: Lev Nikolayeviç Tolstoy, René Guénon, Turgut Cansever, El Muhasibi, Şeyh-i Ekber, Cemil Meriç, Arthur Schopenauer, Ahmet Hamdi Tanpınar, Mahmud Sâmi Ramazanoğlu, Mahmut Erol Kılıç… Sadece bir kaç yer boş kalmış. Konuklar demişler ki “ başka yazar çağırmayalım, bu son sandalyeler bizim kitabımızı okuyacacak insanlara ayrılsın”. Evet… Kitap sohbetlerinden oluşan derlemelerimizin altıncısıyla karşınızdayız. Buradan indirebilirsiniz.

Önceki kitap sohbetleri:

• Kitap Tanıtan Kitap 1
• Kitap Tanıtan Kitap 2
• Kitap Tanıtan Kitap 3
• Kitap Tanıtan Kitap 4
• Kitap Tanıtan Kitap 5

Sen insansın, homo-economicus değilsin!

Avusturyalı romancı Robert Musil’in başyapıtı Niteliksiz Adam, James Joyce‘un Ulysses ve Marcel Proust‘un Geçmiş Zaman Peşinde adlı eserleriyle birlikte 20ci asır Batı edebiyatının temel taşlarından biri. Bu devasa romanın bitmemiş olması ise son derecede manidar. Zira romanın konusunu teşkil eden meseleler bugün de güncelliğini koruyor.  Biz “modernler” teknolojiyle şekillenen modern dünyada giderek kayboluyoruz. İnsan’a has nitelikleri makinelere, bürokrasiye ve piyasaya aktardıkça geriye niteliksiz bir Ben’lik kalıyor. İstatistiksel bir yaratık derekesine düşen İnsan artık sadece kendine verilen rolleri oynayabildiği kadar saygı görüyor: Vatandaş, müşteri, işçi, asker…

Makinelerin dişli çarkları arasında kaybettiğimiz İnsan’ı Niteliksiz Adam’ın sayfalarında arıyoruz; dünya edebiyatının en önemli eserlerinden birinde. Çünkü bilimsel ya da ekonomik düşünce kalıplarına sığmayan, müteâl / aşkın bir İnsan tasavvuruna ihtiyacımız var. Homo-economicus ya da homo-scientificus değil. Aradığımız, sorumluluk şuuruyla yaşayan hür İnsan.Buradan indirebilirsiniz.

Gözle dinlenen müzik: Tezyin

Batı sanatı her hangi bir konuyu “güzel” anlatır. Bir kadın, batan güneş, tabakta duran meyvalar… İslâm sanatının ise konusu Güzellik’tir. Bunun için tezyin, hat, ebru… hatta İslâm mimarîsi dahi soyuttur, mücerred sanattır.

Derrida, Burckhardt, Florenski ve Panofski’nin isabetle söylediği gibi Batılı sanatçı doğayı taklid ettiği için, merkezi perspektif ve anatomi kurallarının hakim olduğu figüratif eserler ihdas eder. Bu taklitçi eserler ise seyircinin ruhunu değil benliğini, nefsini uyandırır. Zira kâmil sanat tabiatı taklid etmez. Sanat fırça tutan elin, tasavvur eden aklın, resme bakan gözün secdesidir. Tekâmül eden sanatçı (haşa) boyacı değil bir imamdır artık. Her fırça darbesi tekbir gibidir. Zahirde basit motiflerin tekrarıyla oluşan görsel musiki ile seyircilerin ruhu öylesine agâh olur ki kalpler kanatlanıverir. Müslüman sanatçı bu yüzden tezyin, hat, ebru gibi mücerred sanatı tercih eder. Güzel eşyaları değil Güzel’i anlatmak derdindedir. Çünkü ne sanatçının enaniyet iddiası ne de seyircinin BEN’liği makbul değildir. Görünene bakıp Görünmez’i okumaktır murad; O’nun güzelliği ile coşan kalp göğüs kafesinden kurtulup sonsuzluğa kanat açar.

Tezyinî nağmeleri gözlerimizle işitmek için yazıldı bu e-kitap. John locke gibi bir “tabula rasa” yapmak için değil Hz. İbrahim (as) gibi “la ilahe” diyebilmek için. Buradan indirebilirsiniz.

Kaybedenler Klübü: Anti-demokratik bir muhalefetin kısa tarihi

T.C. kurulurken Hitler, Mussolini ve Stalin başrolleri paylaşıyordu. İki dünya savaşının ortalığı kasıp kavurduğu o korkunç yıllarda “bizim” Cumhuriyet gazetesi’nin faşizme ve faşistlere övgüler yağdırması bir rastlantı mıdır? Kemalistlerin ilâhı olan Atatürk’ün emriyle 80.000 Alevî Kürd’ün Dersim’de katledilmesi, Kur’an’ın, ezanın yasaklanması, imamların, alimlerin idam edilmesi, Kürtleri, Hristiyanları ve Yahudileri hedef alan zulümler de yine Atatürk ve onu ilahlaştıranlar tarafından yapılmadı mı?

Bu ağır mirasa sahip bir CHP ve Türk solu şimdilerde “İslâmî” olduğu iddia edilen bir cemaat ile, Fethullah Gülen’in ekibiyle ittifak içinde. Yobaz laiklerin, yasakların kurbanı olduklarını, baskı gördüklerini iddia ediyor bu insanlar. Ama bir yandan da alenen İslâm düşmanlığı yapan her türlü harekete hatta İsrail’e bile destek vermekten çekinmiyorlar. Tuttukları yol İslâm’dan daha çok bir ideolojiye benziyor: Gülenizm. Millî istihbarattan dershanelere, dış politikadan bankalara kadar her konuda dertleri var. Ama Filistin’de, Doğu Türkistan’da, Irak’ta, Suriye’de, Arakan’da zulüm gören Müslümanları dert etmiyorlar. Acayip…

Türk solu, CHP ve Fethullah Bey… Nereden geldiler? Nereye gidiyorlar? Elinizdeki bu kitap meseleyi tarihsel bir perspektifte ele almayı amaçlıyor.Buradan indirebilirsiniz.

Gurbetçi Freud ve “Das Unheimliche”

Modern insanın kalabalıkta duyduğu yalnızlığı sorgulamak için iyi bir fırsat… Sigmund Freud gurbette olma duygusunu, yabancılık, terk edilmişlik hissini anlatan “Das Unheimliche” adlı denemesini 1919’da yayınlamış. İsminden itibaren tefekküre vesile olabilecek bir çalışma. Zira “Unheimliche” alışılmışın dışında, endişe verici bir yabancılık hissini anlatıyor.

Bu hal sadece İnsan’a mahsus: Kaynağında tehdit algısı olmayan, hayvanların bilmediği bir his. Belki huşu / haşyet ile akrabalığı olan bir varoluş endişesi? Gurbete benzer bir yabancılık hissi, sanki davet edilmediğim bir evdeyim, kaçak bir yolcuyum bu dünyada. Freud’un İd (Alt bilinç), Benlik (Ego), Üst Benlik (Süperego) kavramları iç dünyamızdaki çatışmalara ışık tutabilir mi? Dünyada yaşarken İnsan’ın kendisini asla “evinde” hissetmeyişi acaba modern bir hastalık mıdır? Teknolojinin gelişmesiyle baş gösteren bir gerginlik midir? Yoksa bu korku ve tatminsizlik hali insanın doğasına özgü vasıfların habercisi,  buz dağının görünen ucu mudur? Hem Sigmund Freud’u tanıyanların hem de yeni keşfedecek olanların keyifle okuyacağını ümid ediyoruz. Buradan indirebilirsiniz.

Fethullah Gülen’i iyi bilirdik

(Son güncelleme: Üçüncü sürüm, 28 Ocak 2014)

Türkçe Olimpiyatlarını ve Türk okullarını sevmiştik. Gözü yaşlı vaizin Amerika’da yaşamasına alışmıştık. 1980 öncesinde komünizme karşı CIA ile işbirliği yapmasına “taktik” demiştik. Fethullah Gülen aleyhine açılan davalardan birinin iddianamesinde“pozitivist felsefeye karşı olmak” ile suçlanıyordu. Biz de karşıydık pozitivizme. “Aferin” dedik, “bizdensin”.

Bugün gerçek şu ki Fethullah Bey’in ekibi manşetle, kasetle hükümet devirmeye çalışan, yalan haberle Türkiye’yi ve Müslümanları sürekli zora sokan çirkin insanların tahakkümü altında. Bizim sevdiğimiz, güvendiğimiz “küçük eller” ise koyun sürüsü gibi suskun. Medyada, devlet kurumlarında, emniyet ve adaletin içinde çeteleşme, ergenekonlaşma var. Gülen cemaati dünya ile uğraşmaktan ahirete vakit ayıramıyor. Gülen cemaati bir cemaatten başka herşeye benziyor.

Kitabın ilk yarısında Fethullah Bey’i ve ekibini öven, yapılan iyi işleri savunan, destekleyen makaleler bulacaksınız. Bugün yaşadıklarımızla birlikte değerlendirince can acıtan bir soru kendini dayatıyor bize: Fethullah Gülen ve kurmayları bizi baştan beri kandırdı mı? Yoksa “küçük eller” dediğimiz masum insanların  güzel teşkilâtı sonradan mı kokuştu? Kitabı buradan indirebilirsiniz.

Soyut Sanat Müslümanın Yitik Malıdır

Afganistan’daki bir medreseyi, Bosna’daki bir camiyi, Hindistan’daki Taj Mahal’i görsel olarak islâmî yapan nedir hiç düşündünüz mü? Anadolu kilimlerini, İran halılarını, Fas’taki gümüş takıları, Endülüs’teki sarayları birleştiren ortak unsur nedir? Müslüman olmayan bir insan bile kolaylıkla“bunlar İslâm sanatıdır” diyebilir. Sanat tarihi konusunda hiç bir bilgisi olmayanlar için de şüpheye yer yoktur. Şüpheye yer yoktur da… bu ne acayip bir bilmecedir! Endonezya’dan Fas’a, Kazakistan’dan Nijerya’ya uzanan milyonlarca kilometrekarelik alanda yaşayan, belki 30 belki 40 farklı lisan konuşan Müslüman sanatkârlar nasıl olmuş da böylesi muazzam bir görsel bütünlüğe sadık kalabilmiştir?

Bakan gözleri pasifleştiren tasvirci sanatın aksine İslâm sanatı okunan bir sanattır. Yani görünmeyeni anlatmak için çizer görüneni. Doğayı taklid etmek değildir maksat. İnsanların aklını uyandırması, kalplerine hitab etmesi sebebiyle İslâm sanatının soyut bir sanat olduğu da aşikârdır. Ama Avrupa kökenli soyut sanattan ayrıdır İslâm sanatı. Meselâ Picasso, Kandinsky, Klee, Rothko gibi ressamlar gibi sembolizme itibar edilmemiştir. 284 sayfalık kitabımıza çok sayıda İslâm sanatı örneği ekledik. Bakmak için değil elbette, görünen sayesinde görünmeyeni akledebilmek, yani İslâm sanatını “okumak” için. Buradan indirebilirsiniz.

İslâm’da Mimar ve Şehir

Cumhuriyet’in ilânından beri yaşadığımız şehirler hızla tektipleşiyor. Betondan yapılmış kareler ve dikdörtgenler kapladı ufkumuzu. Trabzon, Aydın, Malatya… Anadolu’nun her yeri birbirine benzedi. Fakat Türkiye’ye has bir sorun değil bu. Batının “alternatifsiz” demokrasisi ve serbest piyasası mimarları da tektipleştirdi. Farklı düşünemeyen, yerel özellikleri eserlerine yansıtmayan mimarlar kutu gibi binalar dikiyor. Moskova, Tokyo, Paris, Hong Kong da tektipleşiyor ve çirkinleşiyor.

Çare? Binalara değil de mimara, yani insana odaklanmakolabilir; yani eşyayı ve sureti değil İnsan’ı ve sîreti merkeze almak. Zira bu bir norm ya da ekol meselesi değil: İslâmiyet’in ilk asırlarında bir şehir övüleceği vakit binalar değil yetiştirdiği kıymetli insanlar anılırmış. Biz de güzel binalarda ve güzel şehirlerde hayat sürmek için önce güzel mimarlar yetiştirerek başlayabiliriz işe. İnsan gibi yaşamak için mimarî çirkinliklerden ve bunaltıcı tektipleşmeden kurtulabiliriz. Bu ancak Güzel Ahlâk ile Güzel Mimarî arasındaki bağı yeniden tesis etmekle olabilir. Çare Mimar Sinan gibi cami yapmak değil Mimar Sinan gibi insan yetiştirmek. Kitabımızın maksadı ise teşhis ve tedaviye hizmet etmekten ibaret. Buradan indirebilirsiniz.

Kürtlerin Tarihi Üzerine

80 seneden beri Kürtlerin tarihi isyan ve terörle özdeşleşti. Son yıllarda ise ilk defa hemen her kesimden insanın desteklediği bir barış süreci başladı. Bu süreç kendi başına tarihi bir anlama sahip elbette. Yine de büyüyen umutların, atılan adımların sağlam olması ve geleceğe yöne vermesi için yaşananlar ile Kürtlerin tarihi arasında bir köprü kurulması gerek. Dahası Türkiye dışındaki etnik terör tecrübelerinden, sosyal barış projelerinden yararlanmak elzem. Bu sebeple, Kemal Burkay, Hasan Cemal, İsmail Beşikçi, Mustafa Akyol kadar Alain Touraine, Johan Galtung, Paddy Woodworth ve Gandhi’den de istifa ettik bu kitabı hazırlarken. Umuyoruz ki güncel tartışmaları ve gelişmeleri bir kenara koyarak geçmişe kısaca bir göz atmak bugünü daha anlamlı okumamızı sağlayacak. Buradan indirebilirsiniz.

Hükümeti devirmek isteyen birileri mi var?

4 Türk bankası çalışanlarını sömürmek, tüketiciyi kandırmak ve haksız rekabetten dolayı çok ağır cezalar yediler. Hemen ardından Türkiye tarihin en büyük anti-kapitalist ayaklanmasını yaşadık. Göstericiler “Sosyalist Türkiye” ve “yaşasın devrim” sloganları atarak orak-çekiçli pankartlar, Deniz Gezmiş posterleri taşıdılar. Tuhaf olan ise bazı bankaların ve holdinglerin bu ayaklanmaya destek olmasıydı. Anti-kapitalist göstericiler 20 gün boyunca İstanbul’un en lüks otellerinden birinde bedava kaldılar. Tuhaflıklar bununla da bitmedi. CNN, BBC, Reuters ve daha bir çok medya kuruluşu bir kaç sene önce, üstelik yabancı ülkelerde çekilmiş yaralı ve ölülerin  fotoğraflarını “Türkiye” diyerek servis etti. Tayyip Erdoğan’a destek için toplanan AKP’lilerin fotoğrafı CNN tarafından kazayla(?) “Ayaklanmış Protestocular” olarak yayınlandı.

Dünyada da tuhaf şeyler oldu:

• Türkiye ile neredeyse aynı anda Brezilya’da bir halk(?) ayaklanması başladı.
• Georges Soros’a ait ekonomi gazeteleri Çin ekonomisi hakkında aşırı kötümser haberler yaydılar.

“Kazalar” bu kadar çoğalınca insanlar ister istemez bazı şeyleri sorguluyor:

• Türk bankaları neden sermaye düşmanı, anti-kapitalist bir ayaklanmaya destek oldu?
• Acaba 2008 krizinden sonra kan kaybeden ABD ve Avrupa kaçan sermayeyi geri  çekmeye mi çalışıyor?
• Brezilya, Çin ve Türkiye Avrupa ve ABD’deki yatırımları çekmenin cezasını mı ödüyor?

Elinizdeki kitap bu sorulara ve darbe iddialarına cevap arıyor. Buradan indirebilirsiniz.

Çapulcular” ne istiyor?

Genel seçimler yaklaşırken başladı Taksim Gezi Parkı olayları. İnsanlar öldü, yaralananlar, tutuklananlar oldu. Taksim’deki sanat galerileri bile yağmalandı. Maddî zarar büyük: Yakılan otobüsler, özel araçlar, iş yerleri. Ancak hâlâ isyancıların ne istediğini bilmiyoruz. Taksim Dayanışma Grubu’ndan çelişkili açıklamalar geliyor. Polisi ya da göstericileri suçlamadan önce şunu bilmek gerekiyor: “Çapulcular” ne istiyor? Daha fazla demokrasi? Sosyalizm? Devrim? Darbe? Elinizdeki e-kitap bu sorulara cevap arıyor. Buradan indirebilirsiniz.