İnsancıklar / Dostoyevski
By Александр Исаевич Солженицын on Eyl 25, 2016 in edebiyat, Kitap Alıntısı
Artık her şey bittiğine ve eski haline döndüğüne göre size şu kadarını söyleyeyim, siz insanların hakkımda neler düşüneceği konusunda endişeleniyorsunuz. Sizi temin ederim Varvara Alekseyevna benim itibarım her şeyden daha önemlidir. Bu nedenle de bütün bu olaylardan hiçbir amirimin haberi olmadığını ve olmayacağını söylemek isterim. Hepsi de eskisi gibi saygılı davranmaya devam edecekler. Ben sadece bir tek konuda endişeleniyorum o da dedikodu. Evde ev sahibim sadece bağırıp duruyordu ama şimdi verdiğiniz on rubleyle homurdanıp durduğu borcumu ödedim, hepsi bu. Ötekilere gelince, onlar sorun değil, paralarını istemeyin yeter, başka bir kötülükleri dokunmaz. Ben sizin hakkımda düşündüklerinizi dünyadaki her şeyden üstün tutarım.
Sürekli sıkıntılarımı onunla hafifletiyorum. Tanrıya şükür ki ilk fırtına, ilk şok atlatıldı. Siz de her şeyi normal karşıladınız. Beni bencil biri olarak kabul etmediniz. Ayrılacak gücü bulamadığım ve meleğim olarak sevdiğim için sizi aldattığımı düşünmediniz. Şimdi azimle çalışıyorum ve görevlerimi en iyi şekilde yapıyorum. Dün önünden geçerken Yevstafy İvanovich tek kelime bile etmedi. Sizden saklayacak değilim Varenka, borçlarım ve perişan halim bana acı veriyor ama zararı yok. Lütfen siz de ümitsizliğe kapılmayın. Eğer bana bir daha para gönderecek olursanız üzüntüden öleceğim. Artık işler değişti demek! Bu koca ihtiyarın size yardım etmesi gere-kirken siz, küçücük bir öksüz, bana yardım ediyorsunuz. Fedora ne iyi etti de para buldu. Şu anda benim hiçbir yerden para ümidim yok. En küçük bir ümit ışığı olur olmaz size yazacağım. Ama beni en çok endişelendiren şey dedikodu. Hoşça kalın küçük meleğim. Küçücük el erinizden öpüyorum ve bir an önce iyileşmeniz için dua ediyorum. Şu anda işe gitmem gerektiği için ayrıntılı yazamıyorum. Görevimi ihmal ettiğim zamanların açığını kapatma çabasındayım. Başıma gelenleri ve memurlarla olan maceramı size akşama yazarım.
Sizi seven ve sayan Makar Devushkin
Ah Varenka, ah! işte bu kez suçlu olan sizsiniz! Mektubunuzla beni hayal kırıklığına uğrattınız ve şaşırttınız. Ancak şimdi sakin haldeyken kalbimin derinliklerini inceleyince haklı olduğumu fark ettim. Ben sarhoş olmamdan söz etmiyorum. -Onu boş verin hayatım- Ben size duyduğum sevgiden söz ediyorum. Bu sevgi hiç de mantıksız bir sevgi değil. Siz bu konuda bir şey bilmiyorsunuz. Keşke neden olduğunu bilseydiniz. Sizi sevmekten başka yapılacak bir şeyim olmadığını bilseydiniz böyle şeyler söylemezdiniz. Siz sadece düşündüklerinizi söylüyorsunuz, eminim ki kalbiniz başka şeyler söylüyordur.
O memurlarla aramızda neler olduğunu ben de bilmiyorum, doğru dürüst hatırlayamıyorum. O sıralarda çok endişeli bir haldeydim. Bir ay boyunca pamuk ipliğine bağlı gibiydim. Durumum çok korkunçtu. Ne sizi ne de evdekileri görüyordum. Hep kendi kendimeydim. Ama ev sahibim korkunç bir gürültü koparttı. Başka zaman olsa önemli değildi: “Aman boş verin, bağırıp dursun sefil kadın” derdim. Ama şimdi bu durum utanç verici oluyor. Hem bizim dostluğumuzu da öğrenmiş -Tanrı bilir nereden öğrendi- evde öyle şeyler söyleyip geziniyor ki dilim tutuluyor, kulaklarımı tıkıyorum. Ama diğer insanlar öyle değil, onlar kulaklarını tıkamıyorlar, tam tersine duymak için çaba harcıyorlar. Nereye saklanacağımı bilemez oldum… Bütün bu talihsizlikler beni kahretti. Sonra, Fedora da, alçak bir çapkının kapınıza gelip size uygunsuz tekliflerde bulunduğunu söylemez mi? Kendimden bilirim, bu nasıl da aşağılayıcı bir şeydir. Buna gerçekten çok üzüldüm meleğim. Kontrolümü kaybettim, paniğe kapıldım. Öfkeyle dışarı fırladım. Doğru o ahlaksızın yanına gidecektim. Ne yapacağımı bilemedim. Benim meleğimi hiç kimse aşağılayamaz. Gerçekten çok üzgündüm. O anda kar, sulusepken yağıyordu. Çok kasvetli bir gündü. Neredeyse geri dönüyordum… O anda memur Yemelya’ya1, yani Yemelyan İlyich’e rastladım. Memur demek pek doğru olmaz, çünkü eskiden memurdu ve sonra bizim daireden kovuldu. Şimdilerde ne yaptığını bile bilmiyorum. Orada burada gezip duruyor. Ben de onunla yürümeye başladım… Neyse Varenka, arkadaşınızın başına gelen talihsizlikleri, katlandığı acıları öğrenmek size zevk vermez herhalde. Üçüncü günün akşamı Yemelyan beni kışkırttı, ben de sizin canınızı sıkan adamın yanına gittim. Adresini kapıcımızdan almıştım. Doğruyu söylemek gerekirse ben bu adamı uzun zaman önce fark etmiştim zaten. Bizim binada otururken görüyordum. Bu yaptığımın çok çirkin bir şey olduğunu şimdi anlıyorum, çünkü oraya gittiğimde kendimde değildim. Gerçekten hiçbir şey hatırlamıyorum Varenka. Tek hatırladığım yanında bir sürü insan olduğu. Belki de ben çift görüyordum. Neler söylediğimi bile hatırlamıyorum. Tek bildiğim haklı öfkemle pek çok şey söylediğim. Onlar beni kapı dışarı edip merdivenlerden attılar. Yani almasalar bile kovaladılar. Eve nasıl döndüğümü siz de biliyorsunuz Varenka. Hepsi bu. Başka söyleyecek bir şey yok.
… Yeni kitaplar keşfetmek için …
Kitap tanıtan kitapların 7cisine damgasını vuran düşünür Susan Sontag oldu. 1977’de yayınladığı“Fotoğraf Üzerine” isimli cesur kitaptan bahseden 4 makale ile başlıyoruz. Mehmet Özbey’in kaleminden eskimeyen bir kitabı ziyaret edeceğiz sonra: Yüzyıllık Yalnızlık (Gabriel Garcia Marquez) Değerli yazarlarımızdan Mehmet Salih Demir ve Mustafacan Özdemir tek bir kitaba ve tek bir yazara odaklı kitap sohbetlerinden farklı makaleler hazırladılar. Bunlar kavram ve/veya olaylara odaklı, birden fazla kitaptan ve müelliften istifade eden çalışmalar: Terör, vicdan, modernleşme, bilim felsefesi (Kuhn, Heidegger, Derrida, Gadamer, Dilthey, Mach, Baudrillard, Toulmin) … Suzan Nur Başarslan’ın yazdığı Türk romanının tarihçesi veSeksenli Yıllarda Türk Romanı Ve Post Modern Eğilimlerde bu kategoriye dahil edilebilir. Bunların yanısıra yazar kadar hatta bazen daha fazla ünlenmiş kitaplara adanmış makaleleri de yine bu sayıda bulacaksınız: Zeytindağı (Falih Rıfkı Atay), Hayy Bin Yakzan (İbn-i Tufeyl), Körleşme (Elias Canetti), Taşrada Düğün Hazırlıkları (Franz Kafka). Kitap tanıtan Kitap 7’nin daha önceki sayılardan bir diğer farkı da Georg Simmel’e adanmış iki makale içermesi. Karl Marx ve Max Weber arasındaki kayıp halka olarak nitelenen Simmel’in “Büyük şehir ve zihinsel yaşam” (Die Großstädte und das Geistesleben, 1903) isimli özgün çalışmasından bahsettiğimiz makaleler kitabın sonunda. Buradan indirebilirsiniz.
Önceki kitap sohbetleri:
