İnsancıklar / Dostoyevski
By Александр Исаевич Солженицын on Eki 9, 2016 in edebiyat, Kitap Alıntısı
Sanki içerde hiç kimse yaşamıyormuş gibi odalarından çıt çıkmaz. Çocuklarının sesini bile duymazsınız, etrafta koşuşturup oynadıklarını görmezsiniz. Ne kötü bir şey! Bir keresinde bir akşam odalarının önünden geçiyordum, nasıl olduysa ev de pek gürültülü değildi, işte o zaman içerden hıçkırık sesi geldiğini duydum, fısıldaşmalar ve sonra yine hıçkırıklar geldi. Birisi ağlıyordu. Durum öyle acıklıydı ki içim parçalandı. Bütün gece bu zavallılar aklımdan çıkmadı, gözümü uyku tutmadı.
Evet benim değerli dostum Varenka, şimdilik hoşça kalın. Bütün yeteneğimi kul anarak size onları anlattım.
Bütün gün sizi düşündüm. Kalbim sızladı. Sıcacık bir mantonuz olmadığını biliyorum. Rüzgârı ve karla karışık yağmuruyla şu Petersburg bahan insanı öldürür Varenka! Tanrı bizi böyle havadan korusun! Yazı tarzım için kusura bakmayın ne olur! Elimden ancak bu kadarı geliyor. Sizi neşelendirebilmek için aklımdan geçen her şeyi yazıyorum. Keşke biraz okumuş olsaydım, her şey bambaşka olurdu. Ama ben hiçbir şey bilmiyorum, ancak bu kadar işte.
Sadık ve daimi dostunuz, Makar Devushkin
x x x
Sizin aile işlerimize karışmaya hakkınız yokmuş. Sizin bağışlarınız ve maaşınızla yaşamaktan utanmam gerekirmiş. Annemi ve beni açlıktan kurtarmış, bize bakıp, beslemiş, iki buçuk yıl kendi cebinden masraf etmiş, ona olan borçlarımızı da silmiş ama ben bütün bunları unutmuşum. Annem için de tek iyi kelime etmiyor! Ah zavallı anneciğim, bana yaptıklarını bir bilseydi! Ama Tanrı her şeyi görüyor!.. Ayrıca ayağıma gelen şansı kullanmayı bilemediğimi söylüyormuş. Bana doğru yolu göstermiş, artık olanlardan o sorumlu değilmiş. Ben onurumu korumayı bilememişim ya da korumak istememişim. Peki kimin suçu? Zaten Bay Bykov da haklıymış, hiç böyle bir kızla evlenebilir miymiş, yani böyle… ah Tanrım bunları yazmak nasıl da zor! Böyle iftiraları duymak çok acı Makar Alekseyevich! Bana ne olduğunu bilmiyorum. Titriyorum, hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. Size şu mektubu yazmam iki saat sürdü. Ben en azından bana karşı suçlu olduğunu kabul edeceğini düşünüyordum. Oysa bakın o nasıl davranıyor! Tanrı aşkına siz benim için üzülmeyin sevgili dostum! Fedora her şeyi abartıyor.
Hasta falan değilim. Dün annemin mezarını görmeye Volkovo’ya gittiğimde biraz üşütmüşüm. Neden benimle gelmediniz. Gelmenizi ne kadar da istemiştim! Ah benim zavallı anneciğim, keşke mezarından kalkıp bana yapılanları görseydi, bilseydi…
… Yeni kitaplar keşfetmek için …
Kitap tanıtan kitapların 7cisine damgasını vuran düşünür Susan Sontag oldu. 1977’de yayınladığı“Fotoğraf Üzerine” isimli cesur kitaptan bahseden 4 makale ile başlıyoruz. Mehmet Özbey’in kaleminden eskimeyen bir kitabı ziyaret edeceğiz sonra: Yüzyıllık Yalnızlık (Gabriel Garcia Marquez) Değerli yazarlarımızdan Mehmet Salih Demir ve Mustafacan Özdemir tek bir kitaba ve tek bir yazara odaklı kitap sohbetlerinden farklı makaleler hazırladılar. Bunlar kavram ve/veya olaylara odaklı, birden fazla kitaptan ve müelliften istifade eden çalışmalar: Terör, vicdan, modernleşme, bilim felsefesi (Kuhn, Heidegger, Derrida, Gadamer, Dilthey, Mach, Baudrillard, Toulmin) … Suzan Nur Başarslan’ın yazdığı Türk romanının tarihçesi veSeksenli Yıllarda Türk Romanı Ve Post Modern Eğilimlerde bu kategoriye dahil edilebilir. Bunların yanısıra yazar kadar hatta bazen daha fazla ünlenmiş kitaplara adanmış makaleleri de yine bu sayıda bulacaksınız: Zeytindağı (Falih Rıfkı Atay), Hayy Bin Yakzan (İbn-i Tufeyl), Körleşme (Elias Canetti), Taşrada Düğün Hazırlıkları (Franz Kafka). Kitap tanıtan Kitap 7’nin daha önceki sayılardan bir diğer farkı da Georg Simmel’e adanmış iki makale içermesi. Karl Marx ve Max Weber arasındaki kayıp halka olarak nitelenen Simmel’in “Büyük şehir ve zihinsel yaşam” (Die Großstädte und das Geistesleben, 1903) isimli özgün çalışmasından bahsettiğimiz makaleler kitabın sonunda. Buradan indirebilirsiniz.
Önceki kitap sohbetleri:
