Müslümanlar İslam’dan vazgeçerlerse İngiltere’de en üst düzeydeki görevlere yükselebilirler!
By my on Nis 14, 2023 in Avrupa, Çeviri, Irkçılık, İslam, İslamofobi, Uygar(?) Batı
5 Pillar sitesinden otomatik çeviridir. Hata görürseniz yoruma yazarak bildirin; düzeltelim.
Akademisyen Tallha Abdulrazaq, Humza Yousaf ve Sadiq Khan’ın seçimlerinin, İngiltere’deki en üst düzey görevler için etnisitenin artık bir engel olmadığını, ancak inançlı ve pratik bir Müslüman olmanın hala öyle olduğunu kanıtladığını söylüyor.
İngiliz siyasi manzarasını oluşturan karakterlere bakıldığında, ülkenin Hindistan’ın alt kıtasını ve diğer Müslüman dünyası topraklarını sömürdüğü İmparatorluk günlerinden bu yana uzun bir yol kat ettiği varsayılabilir.
Bu varsayım birçok açıdan doğru olacaktır.
Başbakan Rishi Sunak, Hintli Hindu kökenlidir. Londra’nın Belediye Başkanı, Pakistanlı Müslüman kökenli olan Sadiq Khan’dır. Şimdi ise, Punjabi Müslümanlarının torunu olan Humza Yousaf, İskoç Ulusal Partisi’nin liderlik yarışını kazandı ve İskoçya’nın İlk Bakanı olarak göreve başladı.
İngiltere’nin sömürge tarihini göz önünde bulundurursak, bu elbette olağanüstü bir durumdur.
Şimdi birkaç yüksek siyasi görev, İngiliz İmparatorluğu’nun yaklaşık bir yüzyıl önce köleleştirdiği aynı insanların torunları tarafından domine ediliyor ve bu, İngiltere’nin kimin “İngiliz” veya “İngiliz olmayan” olduğu tanımının yalnızca ırk veya etnik köken temelinde olmadığı bir geleceği benimsemeye çalıştığının bir göstergesidir.
Ancak, siyasi hayata girmek isteyen birinin dinî mirasına ağır bir şekilde baktığı bir sınır her zaman vardır, hatta bir kampanyacı olarak bile. 2014’te IŞİD Irak ve Suriye’den geçerken, İngiliz Müslüman insan hakları savunucusu Asim Qureshi, sadece Müslüman olduğu için İslamofobik bir sorgulama sürecinden geçirildiği ulusal televizyonda unutamayacağım bir anımdır.
Matt Frei adlı röportajcı, Qureshi’nin Orta Doğu’da insani müdahaleye destek olduğunu ve askeri müdahaleye karşı olduğunu söylediği için uygun bir sorgulama olacağını düşündü.
Qureshi kendini hayranlık uyandıran bir şıklıkla yönetirken, sadece Müslüman oldukları için aşağılanan Müslümanlara örnek olmadı; her zaman kafalarının üzerinde şüphe bulutu asılı kalmaktadır.
2016 Londra belediye başkanlığı yarışması sırasında, Muhafazakar aday Zac Goldsmith, kazanan kişi ve önceki bahsi geçen Sadiq Khan’ı “aşırılık yanlısı” olarak lekelemeye çalıştı.
Tekrar, Müslümanların ve Müslümanlık’ın güvenlikleştirilmesi çirkin bir şekilde ortaya çıktı, sadece Khan’ın dini geçmişi nedeniyle.
Ama ben o kadar Müslüman değilim!
Bu yoğun seviyedeki incelemenin İngiliz siyasetinde Müslümanların katılımı üzerinde birkaç ilginç sonucu oldu. Bir Müslüman kamusal görev için aday olduğunda, neredeyse her zaman gerçekten “o kadar da Müslüman olmadıklarını” göstermek için mümkün olan kadar çok engeli aşmaya çalışacaklardır.
Örneğin, Khan. 2009’da İran’ın devlet destekli Press TV kanalına konuşurken, hükümette bazılarının, İngiliz toplumunun güç yapılarına boyun eğen “Amca Tomlar” olarak nitelendirdiği örgütler ve liderlerle konuşmaktan ziyade düzenli İngiliz Müslümanlarını görmezden geldiğini söyledi.
Kısaca, Khan, inançlarını açıkça dile getirmekten korkan veya otoritelere iğrenç derecede boyun eğenlerin saldırısına uğrayanları eleştiriyordu. Ancak daha sonra, seçmenlerin oylarını kazanmak için müslümanlığı reddetme açıklaması yapması gerektiğinde, LGBT topluluğu için imza atarak bunu yaptı. Bu durum, İslam’ın her mezhebinde açık bir şekilde günah sayılan eşcinselliğe karşı olmasına rağmen, Londra’daki ilk belediye başkan adayı olarak “Pride in London” taahhüdüne imza atan Khan’ın çelişkili davranışlarına neden oldu. Yousaf da benzer bir durumda kalmış, gay topluluğu hakkındaki görüşleri nedeniyle eleştirilere maruz kalmıştı.
O zamandan beri, Khan büyük ve kamuoyu önünde gösteriler yaparak Londra’nın ortasında dev gökkuşağı bayrakları üzerinde zıplayıp eğlenirken ve LGBT aktivistlerinin kullandığı ortak sloganlarla pankartlar tutarken görüldü.
Korku ve nefret
İskoçya’nın Yousaf’ı da buna karşı bağışık değildi. SNP liderlik yarışı sırasında, eski Başbakan Alex Salmond, Yousaf’ı gay toplumu hakkındaki görüşleri hakkında defalarca köşeye sıkıştırdı ve onu “dini baskı nedeniyle” eşcinsel evliliği oylamaktan kaçınmak için bir zaman çakışması programı ayarlamakla suçladı.
Bir ay önce, Sky News’den Sophy Ridge tarafından köşeye sıkıştırıldı ve ona doğrudan şunu sordu: “Eşcinsel ilişki günah mıdır?” Yousaf bunun üzerine güçlü bir şekilde “hayır” yanıtını verdi. Dini kullanmanın İskoçya’nın seküler yasama temeli olmadığını belirten orijinal konuşma noktasına sadık kalabilirdi. Bunun yerine, sistem tarafından sürekli incelemeye maruz kalarak korkaklık etti ve belki de Müslümanlığını bir başka güne kadar sakladı.
Bu, Hristiyan politikacı Tim Farron ile keskin bir tezat oluşturuyor. 2017’de Liberal Demokratların liderliğinden istifa eden Farron, Hristiyan değerlerini bir siyasi liderlikle uzlaştırmakta nasıl başarısız olduğunu şöyle ifade etti: “Sadık bir Hristiyan olarak yaşamak ile siyasi lider olarak hizmet etmek arasında kendimi yırtık buldum.” Bu, eşcinsel evliliğini destekleyen bir adamdan geldi, ancak Hristiyan inancına göre günah olmadığını söyleyemeyecek kadar kendini aşamadı.
Bu, Müslümanların İngiltere gibi bir ülkenin Şeriat hukuku altında yönetilmesini beklemeleri gerektiği anlamına gelmiyor. 2021 nüfus sayımına göre, Müslümanlar genel nüfusun küçük bir azınlığını, yaklaşık %6.5’ini oluşturuyorlar. Göreceli boyutları bir yana, genellikle dezavantajlı toplumlardan gelirler ve etnik-sektörel çizgiler boyunca daha da ayrılırlar, bu da herhangi bir konuda %6.5’lik bir anlaşma sağlamanın neredeyse imkansız olduğu anlamına gelir.
Ancak demokrasinin temel amacı farklı sesleri, fikirleri ve inançları temsil etmek değil midir? Müslümanların, dışlanacakları veya işlerinden çıkarılacakları korkusu nedeniyle Müslümanlıklarını ifade etmekten bu kadar korkmaları yanlış değil mi? Eğer barışçıl bir şekilde ve demokratik bir toplumda “saygı duyulmaya değer” bir şeyse – kadın hakları aktivisti Maya Forstater’in iş kaybına neden olan “erkekler kadınlara dönüşemez” ifadesini mahkemede tartışması sonucu elde ettiği gibi – neden bu tür bir katılım engellenir?
Ve, Farron bize gösterdiği gibi, bu sadece Müslümanları değil, Hristiyanlar ve Yahudiler de dahil olmak üzere muhafazakar değerlere ve dini inançlara sahip diğer insanları da etkiliyor.
Ancak gerçek şu ki, demokratik ve liberal ideoloji bir şeyi teşvik ederken, gerçeklik sıklıkla son sözü söyler. Ve bugünkü iklimde, Britanya Müslüman topluluğunun geniş bir kesimi, sadece Müslüman oldukları için modern İngiltere’deki çeşitlilik illüzyonunu yaratmak için hoş karşılanan Khan veya Yousaf gibi kişiler tarafından temsil edildiği hissine kapılmayacaklar.
