By Efraim K on Oca 18, 2017 in Aşk, edebiyat, İnsan | 1 Comment
Tiryandafilya, Aslında yazmayacaktım; buna sebeb elimden gelmediği için değil de içimden gelmediği içindir. Bunu da bilesin isterim. Şuara tayfasının geceden neden bu kadar şekvacı olduğunu artık daha iyi anlıyorum. Dertsiz olan bir insan için günü parsel parsel bölmek ne büyük bir bahtiyarlıksa, derdi olan aynı insanı da adına gece denen zindanda tutmak o nispette ezaymış. […]
By Efraim K on Haz 21, 2014 in Aşk, edebiyat, İnsan | 0 Comments
Tiryandafilya, güzelin de güzeli; İnsanların ağır uyku sisleri arasında kaybolup gittiği bu saatte bir gözüm de telefonda. Hastaydın, sana bir tas çorba getirmiştim. O çorbanın sana şifa olup olmadığını merak ettiğimden sebep, ‘nasıl oldun, keyfin nedir’ yollu sormamın üzerinden bir saat geçti ama senden halen ses yok. Bir kere daha böyle ağır hasta olmuştun da […]
By Efraim K on Tem 19, 2013 in Hayat, İnsan | 0 Comments
Tiryandafilya, Sana ne zamandır yazmadığımın farkında değildim; ta ki eski çiziktirdiklerime şöyle uzaktan bir sarfı nazar eylediğimde anladım ki benim için aslolan zaman değil, değişmeyen mekânmış sadece. Belki baca deliğinin altından başlayıp bir metre kadar aşağıya uzanan o otel odasındaki çatlak yok artık tam karşımda, belki de içeriyi buz kestiren o soğuk kış yeline düşman […]
By Efraim K on Oca 13, 2013 in Hayat, İnsan | 0 Comments
Tiryandafilya, Berceste bir söz var bilirsin; ‘gecenin sırrına vakıf olanlar, mutlu uyuyanlar değil mutsuz uyanıklardır’ der. Uzun zaman önce yaşama alışkanlıklarımı kökünden değiştirmem gerektiğini anladım. Hayattan sıkılıyordum ve artık gitmem gerektiği konusunda kendimle hemfikirdim. ‘Sen’ gibi bir çeldirici bir yana, ne çare ki inançlarım bu kapıyı da kapamakta; gönüllü gittiğim Güneydoğu’da bu çabamın meyvesini almak […]
By Efraim K on Oca 7, 2013 in Hayat, İnsan | 0 Comments
Tiryandafilya, Sana en son yazdığımda ellerinden ve onun güzelliğinden bahis açmıştım. Bunu yazmamdaki sebep, işin uzmanı olmam hasebiyle değildir; işin doğrusunu söylemek gerekirse durum biraz da Cemil Meriç’in ikrarı gibi. Hani diyor ya Üstat: ‘Mahkemede Marksist olduğumu haykırdığımda bir tane bile işçinin elini sıkmış değildim’. Pek bir fark yok aramızda kendisiyle aslında; ben de hayatımda
By Efraim K on Oca 1, 2013 in Hayat, İnsan | 0 Comments
Tiryandafilya, Tamam, ümit vermedin, ben de farkındayım ama en azından ihtimal vermediğin anlamına da gelmez bu değil mi? Şu saat itibarıyla gözüm telefonda ama ümitlerin tükendiği son çeyreğe de girmiş bulunuyoruz. Yazı yazmak zor zanaat aslında, sen bunu bilmezsin. Kendi çapımda adak adadım, geçtim bir dost sohbetini ‘imkânsız, seni arayamam’ diyen sesini duyayım, bu yazıyı […]
By Efraim K on Ara 20, 2012 in Hayat, İnsan | 3 Comments
Ölümcül bir soru var; okuduklarımızla yaşadıklarımız, özendiklerimizle kendimizin arasındaki uçurumun büyüklüğü neden bu kadar derin? Oyun oynamayı seviyoruz; iki kişilik dünyevi bir aşktan bahis açmak amacıyla yazdığım alelade bir cümle olsun diye söylemiyorum bunu. Genel olarak, biz insanlar olarak oyun oynamayı seviyoruz. Kendini dev aynasında gören çocuğun ukalalığı biraz yaşadıklarımız. Bizimki çok daha çapsız, bir […]
By Efraim K on Ara 15, 2012 in Hayat, İnsan | 1 Comment
Dün gece en son oturduğumuz o mermer masanın başında uzun süre durdum az önce. Geceki o fırtınadan ve yağan vahşi yağmurdan sebep tarumar olmuş oralar. İkimizin oturduğu o iki tahta sandalyeye baktım ve ne şekil oturduğunu, neler konuştuğunu, nelere güldüğünü, ne zaman kalktığını tekrar hatırladım. Diğer oturanlar mı? Hafızamda hiç yer etmeyen suya yazılmış […]
By Efraim K on Ara 8, 2012 in Hayat, İnsan | 2 Comments
Ömrüm ahmakça deja-vuler yaşamakla geçiyor ve fazla zamanım yok. Yolda gördüğüm zaman selam vermekten imtina ettiğim insanlar arabulucu rollerini yerine getirmek için gelip gidiyorlar. Haklı oldukları nokta şu; hayat gerçekten insana birbirinden değişik rolleri sunuyor oynamak için. Kişinin karakteri, istidadı oranında da hayatta aldığı roller azalıyor veya artıyor. Benim kısmetime düşen bu oyuncular arasında en […]
By Efraim K on Ara 4, 2012 in Hayat, İnsan | 1 Comment
Bir konuda hakkını yediğimi düşünüyorum; sana olan sevgimi, aşkımı, ya da dilimin dönmediği, bunun adı her neyse işte onu sana çok mu sıradan zamanlarda ve mekânlarda söylüyorum. Sen havadaki nem oranından bile bahsederken seni sevdiğimi söylüyorum; gülüyorsun ve çocukluğuna rağmen çocukluğuma veriyorsun. Aşk, gerçekten de insanı nasıl da aptallaştırıyor, alışkanlıklarını, düzenini çift taraflı değiştiriyor. Tiryandafilya, […]