Nefesler (Ganiyy-i Muhtefî) »
By Mehmet Yılmaz on Kas 1, 2010 in Akıl, Göz, hakikat, Hikmet, İnsan, Kitap Sohbeti, Varlık | 12 Comments
Ekmek yapmaya merak sarmıştık bir zaman. Ama öyle ekmek makinasıyla filan değil. Kendimiz, elle yoğuracaktık hamuru. Sanayi mayası da kullanmayacaktık. Araştırdık, ekşi maya yapmayı öğrendik. Hani şu eski kadınların komşudan ya da mahallenin fırıncısından aldığı maya. Daha neler öğrendik. Kepekli un kolay kabarmıyordu. Tuz ekmeğin rengini koyultuyor, şeker kabuğunu