Category: İnsanBy لاادرى on Nis 28, 2013 in Aşk, İnsan, Kitap Alıntısı | 4 Comments
“… Kadınlardan ne kadar bıkmış olursanız olun en farklı kadınlarla birlikte olmayı önceden bilinen mutlak, değişmez bir şey kabul edin isterseniz. Karşınızda biraz çetin (ya da sizin öyle zannettiğiniz) bir kadın varsa ; […] sahip oluş sizin için büyük bir haz oluverir. Tutku geçici ve farklı kişiliğimiz gibidir, öbür kişiliğimizin yerini alır, o zamana […]
By my on Nis 17, 2013 in Göz, İnsan, Kâinat, Soyut Sanat | 13 Comments
Ben sana « piyanist olamazsın » demedim… Japonlar yapmış, robot piyano çalıyormuş. Hayır. Aslında çalmıyor. O robot için “piyano çalmak” ile bir fabrikada otomobil montajı yapmak arasında fark yok. Robot programlandığı şekilde kendi “parmaklarını” X, Y, Z koordinatlarında oynatıyor. İnsan olan, gerçek bir piyaniste kıyasla robot daha hızlı çalabilir. İnsan belki hata yapacaktır bazı notalarda. Robotsa kusursuz […]
By Fatma Sancak on Nis 6, 2013 in Aşk, Hayat, İnsan | 7 Comments
Bir türküden bir ağıta geçiyor kalpler giden yârin ardından… Sessiz ağlıyor insan, kalp bir sızı tutuyor; tutuyor da bırakmıyor. O yârdan gayrı devâ yok, kimin âhı tuttuysa -bilinmez- yâr gelmiyor, gelmiyor da geçmiyor. Kalp bir sızı tutuyor, tutuyor da bırakmıyor. Saatler hesaplanıyor. Yârin geçtiği yollar tutuluyor, attığı adımlar sayılıyor, takdiri rastlaşmalar olmasa o yârin gölgesinde […]
By Ali Hasar on Mar 28, 2013 in Hayat, İnsan | 3 Comments
“hatırlama”ydı. onunla ilk karşılaştığımda da bu şekildeydi. ne yüksek bir karşılaşma. onu izledim yıllarca. yılların bana neler getireceğini bilmeden. çünkü adımların veyahut bu ansız koşuşturmaların insanın üzerinde ne bırakabileceğini dolaylı/ dolaysız bir şekilde biliyordum. tasdik-i gaybi. insan bildikçe, gördükçe kendi fazlalıklarını atıyor, biliyor ki o artık kendine fazla geliyor. kitapları yakmak/fırlatmak gibi. uzaklara. çünkü kendi […]
By Fatma Sancak on Mar 24, 2013 in İnsan, Kâinat | 19 Comments
Bahar bir mevsimin değil bir hâlin adıydı, hâlden anlayan için elbet… Bu surette kalp aslına rücu eder tam anlamı olduğu üzere şekilden şekle (hâlden hâle) geçerdi. Rüzgârın ve yağmurun yaratılmış her varlığa dokunması, soğuğun arza nüzulü (indirilişiyle ki Allah’ın emri üzeredir) dâhi hâlin bahar bahar olmasını engellemeye yetmezdi. Ve yetmezdi haşyet, hayâ endişesini; aşk, heves […]
By Jonathan Kucukarabaci on Şub 28, 2013 in Akıl, İnsan, Kitap Alıntısı | 2 Comments
”…Kendimizi tenha bir yerde farz edelim. Ufuk sonsuza uzanıyor, gökyüzü bulutsuz, ağaçlar düşünelim ve bitkiler… tamamen hareketsiz bir atmosfer içinde… Hayvan yok, insan yok, akan bir su yok. Her yerde derin bir sessizlik. Böyle bir yerde bulunmak insanı tefekküre davet ediyor. Nefsanî arzulardan ve bu arzuların gerektirdiği mücadelenin etkisinden kurtulmuş bir tefekkür bu. Mucizevî renklere […]
By Dursun Kackar on Şub 7, 2013 in Ben kimdir?, İnsan | 1 Comment
Derin İnsan “Düşümde bir kelebektim. Artık bilmiyorum ne olduğumu. Kelebek düşü görmüş olan bir insan mıyım yoksa insan olduğunu düşleyen bir kelebek mi?” (Zhuangzi, M.Ö. 4.yy) “Ben” kimdir? İnsan nedir? Hakikat’in ne tarafındayız? Hiç bir şüpheye yer bırakmayacak bir şekilde nasıl bilebiliriz bunu? Zekâ, mantık ve bilim… Bunlar Hakikat ile aramıza bir duvar örmüş olabilir mi? […]
By admin on Şub 3, 2013 in Hayat, İnsan, Ölüm, Zaman Nedir? | 1 Comment
“…ölülerin içinde yaşıyorum; ve tabi sevilen bir insanı aniden kaybetmekle başlayan duygu fırtınalarının: İsyan, pişmanlıklar, suçluluk duygusu, nefret, umutsuzluk… Ölen yakınlarını görmeye gelenler için bu şok buluşma aynı zamanda benzersiz bir tecrübe: Kâh kesif bir tefekkür anı oluyor kâh yoğun bir ızdırap … Arkadaşlarımın gözünde ölülerin doktoruyum. Ama aynı zamanda yaşayanların da doktoruyum, Ölüm ile […]
By Ali Hasar on Oca 26, 2013 in İnsan, Kâinat, Sanat | 2 Comments
Nereye baksam aynı varlığın tecellileri ile karşılaşıyorum. Ksenophanes Karanlık Demetler Bir sokak lambası altında görüyorum onu, orada uzanıyor yalnız İbrahim Sâki, usulca titriyor. Koşuyorum yanına hızlıca, hava oldukça soğuk ve karanlık. Yabani kuşlar uçuyor üstümüzde. Bedeninin yanında dikiliyorum. Yüzüme değil, kuşlara bakıyor, inliyorlar, avuçlarında hayat çizilmiş. Aramızdaki boşluk öylesine derin ki ben nefessiz kalıyorum. […]